ေျခကၽြံသြားလုိ႔ ငါ့ဟာနဲ႔ ငါ
ဇယားေတြကိုရႈပ္လုိ႔ ....
အလင္းေရာင္ေတြ႔မွ လန္႕ ႏိုးလာခဲ့တာ
ဗလာျဖစ္ေနတဲ့ငါ့ရင္ထဲက သိမွတ္ျပဳပံုေလးက
ဒါမနက္ခင္းတဲ့လား ........
က်ိန္စာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ရဲ႕
ငါ့ မနက္ခင္းတုိင္း လမသာခဲ့တာ
ေဟာ ..... ဟုိကအေရာင္မစံုတဲ့
ၾကယ္ေတြေတာင္ ေနရာေပးမယ့္ ေကာင္းကင္ရွိတယ္ ...
ေၾကြက်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြရဲ႕
ဒိုင္ယာယီကုိ သူ႔သစ္ပင္အိုကေတာ့
မသိရွာပါဘူး ....
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ေနတာကို
ဒါ ... သူေသာက္ဖို႔ေရလားတဲ့ .....
မသဲလွတဲ့ မိုးအတြက္
လြန္ဆြဲပြဲေတြ မဆက္သခ်င္ဘူး
ဒါဟာ .... ကံတရားတစ္ခုဆုိ
မုိးရြာတုိင္း ငါထီးယူျဖစ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ....
ေရာ့ .... မင္းအတြက္ မနက္စာတဲ့
အလြမ္းေတြပဲ ဖိေကၽြးေနတာ
သိပ္လဲမခါးသလုိ မၿမိန္လွပါဘူး...
မနက္ခင္းတစ္ခုကုိ ငါဒီလုိပဲျဖတ္ေနက်ပါ
အခ်ိန္ကေတာ့ သူဟာသူ အလုပ္လုပ္ေနပါရဲ႕
ငါ ဘာမွ ျပန္မေျပာလုိက္မိဘူး
ဟုတ္တယ္ေလ ......
ေန႔တစ္ခုရဲ႕ မနက္ခင္းမွာ
အခ်စ္အတြက္ႏုိးလာသူက ငါပဲ ဟာ ......
ဆုေလးႏြယ္
0 comments:
Post a Comment