''မိုးတိမ္ ... ''
''အင္း ''
''နင္ ခုလုိမေနပါနဲ႔လား ''
'' ငါက ဘယ္လုိေနရမွာလဲ စိုးငယ္ရာ''
'' နင္ ေႏြးအတြက္ တစ္ခုခု ဆံုးျဖတ္သင့္တယ္''
'' ငါ သူ႔ကုိခ်စ္တယ္ ''
'' ဒါေပမယ့္ သူေသသြားျပီေလ ''
''ငါ့နားမွာ သူရွိေနတုန္းပဲ ''
''နင္ အဲလုိ မေတြးနဲ႔ေလ သူ႔ကုိလဲ သနားအံုးမွေပါ့''
'' စိုးငယ္ရာ... ငါ သြားေတာ့မယ္ ''
ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိမ္ျပင္ဘက္ထြက္သြားေသာ မုိးတိမ္ကုိၾကည့္ကာ စိုးငယ္ တစ္ေယာက္ သက္ျပင္းသာ ခ်မိေလသည္။ မုိးတိမ္ရဲ႕ ကားေလး ေပ်ာက္သြား သည္အထိ ေငးၾကည့္ေနစဥ္ အိမ္ထဲမွ သီခ်င္းသံေၾကာင့္ စိုးငယ္ လန္႔သြားသည္။ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတာ.. ။ စုိးငယ္ စားပြဲေပၚမွ mp 4 ေလးကုိ ပိတ္ကာ ျပန္ခ် ထားလုိက္သည္။ ဗိုက္ဆာသလုိရွိတာမုိ႔ မီးဖိုခန္းဘက္ထြက္လာသည္။ ထုိစဥ္ သီခ်င္းသံ ျပန္မည္လာတာမုိ႔ စားပြဲကို တစ္ခါျပန္လာကာ ပိတ္လုိက္သည္။ ျပီးမွ မီးဖိုခန္းက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ရန္ျပင္လုိက္စဥ္ သီခ်င္းသံကျပန္မည္လာသည္။ စိုးငယ္လဲ စိတ္မရွည္ေတာ့သလုိျဖင့္
'' ဖြင့္ဟာ .. ဖြင့္ခ်င္တာဖြင့္ .. မပိတ္ဘူး ''
''ငါ နားေထာင္ေနတာေလ ..''
''ဟင္ ... ဘယ္သူလဲ ''
စုိးငယ္ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ အေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေတြ႔။ စိုးငယ္ ေသြးတုိ႔ ငယ္ထိပ္ကို ေဆာင့္တက္သည္။ ၾကက္သီးေမြးညွင္းမ်ား ထကာ ေက်ာထဲမွ စိမ့္လာသည္။
'' ေႏြးလား ''
'' ေႏြး ရွိေနလား ... ''
'' မုိးတိမ္ ...... ''
ိစိုးငယ္ နဲနဲေၾကာက္လာသည္။ သူ႔နားမွာ လူတစ္ေယာက္မွ မရွိပဲ ေျခသံေတြ သီခ်င္းသံေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြက ေျခာက္ျခားလာသည္။ ေႏြးလား .. စိတ္ထင္တာလား စိုးငယ္ မေျပာတတ္။ ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္သည္။
'' စိုးငယ္ ''
'' မုိးတိမ္ ''
'' အင္း ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ''
''အိမ္မွာ တစ္ခုခု ရွိေနတယ္.. ''
'' မရွိပါဘူးဟာ.. ''
စိုးငယ္ ဆက္မေနရဲေတာ့သျဖင့္ ျပန္ရင္ျပင္လိုက္သည္။
'' မုိးတိမ္ ငါျပန္ေတာ့မယ္ ''
'' အင္း ''
'' ေႏြး ကုိ ႏႈတ္ဆက္လုိက္အံုးေလ ''
'' ေႏြး စိုးငယ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ''
''..... ....... ''
ႏႈတ္ဆက္ျပီးသည္ႏွင့္ စိုးငယ္ ေနရာတုိက္ခန္းသို႔ ေျပးျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။ မယံုႏုိင္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ အျဖစ္ေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ႀကံဳခဲ့သည္။ ေႏြးက တကယ္ပဲ ရွိေနတာ...။ စိုးငယ္ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိ။ အခန္းမွ ကုတင္ေပၚေမွး တင္ကာ ေတြးရင္း မုိးလင္းသြားခဲ့သည္။
''ေဒါက္တာ စိုးငယ္ ''
''ေအာ္.. ဟုတ္ေျပာပါ ''
'' ဟုတ္ ဟိုမွာအေရးေပၚလူနာ တစ္ေယာက္ ခြဲစိတ္ဖုိ႔ရွိတယ္ ''
''နားလည္ပါျပီ ''
စိုးငယ္ ခြဲစိတ္ခန္းသို႔ ၀င္ခဲ့သည္။ အေရးေပၚလူနာအား ခဲြစိတ္ကုသၿပီး စိတ္ခ်ရမွ အျပင္ကုိ ထြက္လာသည္။ အျပင္မွာ ထုိင္ေနေသာ မုိးတိမ္ႏွင့္ေတြ႔ရာ
'' မုိးတိမ္ ေနအံုး''
'' ေျပာ ''
'' ငါ နင့္အိမ္မွာလာေနမယ္ ''
''ဟ .. ဘာထျဖစ္တာလဲ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ''
'' ငါ ေႏြးနဲ႔ ေျပာစရာရွိတယ္ ''
'' နင္ကလဲဟာ.. ''
''ကဲ ငါသြားေတာ့မယ္ ဒါပဲ ''
အမွန္တကယ္ပင္ ထုိေန႔ညေနမွာ စိုးငယ္ အ၀တ္စားအိတ္ယူကာ ေႏြးနဲ႔ မုိးတိမ္အိမ္သုိ႔ ေျပာင္းခဲ့သည္။ ေၾကာက္တာက ေၾကာက္တာပဲ .. ဒါေပမယ့္ ေႏြး အေၾကာင္းကို သိခ်င္သည္။ ဒါေၾကာင့္ အရဲစြန္႔ကာ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ေရာက္လွ်င္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ေႏြးအခန္းထဲထည့္လုိက္သည္။ ျပီးလွ်င္ အခန္းနံရံေတြ လုိက္ၾကည့္ရာ ေႏြးပံုတူ ပန္းခ်ီကားကုိ ေတြ႔မိသည္။ ေၾသာ္ .. ေႏြးတုိ႔ လက္ထပ္တုန္း က ထင္ပါတယ္.. ။ ပန္းႏုေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႔ ႏွင့္ ေႏြးက မဟာဆန္ဆန္ လွသည္။
'' ေႏြး စိုးငယ္ကုိ ေႏြးေျပာခ်င္တာ လာေျပာေနာ္ ''
'' ေႏြးျဖစ္ေစခ်င္တာကို စိုးငယ္လုပ္ေပးမယ္ ''
စိုးငယ္ ေျပာေနသမွ်ကို ေႏြးက ျပံဳးျပံဳးေလးႏွင့္ နားေထာင္ေနသည္။ စိုးငယ္လာေတာ့ ေႏြးအတြက္ အားရွိသည္။ ကုိ က ေႏြးကုိ ဂရုမစိုက္ .. စိုးငယ္ကေတာ့ ဂရုစိုက္သည္။ ဒီေတာ့ ေႏြးျဖစ္ခ်င္တာ ေျပာလို႔ရမည္ေလ။
'' စိုးငယ္ ''
'' ဟင္ .. ေႏြး ''
'' ေႏြးနဲ႔ ခဏလုိက္ေပးပါလား''
'' အင္း ''
စိုးငယ္ ထုိင္ရာမွ ထကာ လုိက္သြားလုိက္သည္။ ေႏြး တုိ႔ အိပ္ခန္း ဆီေရာက္ေတာ့ ေႏြးက စားပြဲေအာက္ဆံုးက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထိုးျပသည္။ စိုးငယ္ ယူကာ ဖြင့္ၾကည့္မိသည္။
''ဟင္ ''
'' အဲတာ မိုးတိမ္ နဲ႔ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေနၾကတာေလ .. အဲမိန္းမက အဲတာကို ပံုရိုက္ျပီး ေႏြးဆီ ပုိ႔ခဲ့တာ ''
''ဟာ .. ေႏြး တကယ္လား ''
'' ေႏြး နားလည္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ခင္ပြန္းကုိ အဲလုိျဖစ္တာေတာ့ ဘယ္ဇနီးမွ ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ ''
''အင္းေလ ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ ''
'' အဲတာ ေႏြးနဲ႔ အျပင္ထြက္တုန္း ကားေပၚမွာေမးလိုက္တာ ...''
''သူက ဘာေျဖလဲ ''
'' ေႏြးက တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲတာပါတဲ့.. ဟုတ္တယ္ဆုိရင္လဲ ဘာမွမတတ္ႏုိင္ဘူးတဲ့ ''
''မုိးတိမ္ကေျပာတာေပါ့ ''
''အင္း .. အဲလုိ အေျခအတင္ ျငင္းေနၾကတုန္း ကားက လမ္းမီးတုိင္တစ္ခုနဲ႔ တုိက္မိျပီး ေမွာက္သြားတယ္ ... အဲမွာ ...''
ေႏြး ေျပာရင္း မ်က္ရည္စမ်ား က်လာသည္။
'' ေႏြးရယ္... ''
'' ေႏြးမရွိေတာ့မွ ေႏြးအတြက္ ပန္းဆီေရာင္ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို ေန႔တုိင္းလာပုိ႔တယ္ .. ေႏြးအတြက္ အရာရာကုိ ဂရုစိုက္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ေႏြး ျပန္လာလုိ႔မရေတာ့ဘူး ''
'' အင္း စိုးငယ္ ဘာကူညီရမလဲ ေျပာ ''
'' ေႏြး ကုိ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါလုိ႔ ''
'' အင္း စိုးငယ္ လုပ္ေပးမယ္''
'' ပံုကုိ ေသခ်ာသိမ္းထားေနာ္ .. သူေတြ႔ရင္ ေအာ္လိမ့္မယ္.. ျငင္းလိမ့္မယ္ ''
''အင္း .. ''
''ဒါဆုိ ေႏြးသြားေတာ့မယ္ ''
ေႏြး ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားစဥ္ ေလတုိက္လာတာေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးလာသည္။ ဟင္..အိပ္မက္မက္ေနတာပါလား ... ဟာ.. မဟုတ္ဘူး တကယ္... ဓါတ္ပံုက လက္ထဲမွာ ။ စိုးငယ္ ဓါတ္ပံုကုိင္ကာ မုိးတိမ္ကုိ စိတ္ဆုိးမိသည္။
''မိုးတိမ္ ''
'' အင္း ''
'' နင္ေတာ္ေတာ္ မုိက္ရုိင္းတယ္ သိလား ..''
''ဟာ နင္ ေစာေစာစီးစီး ဘလုိင္းၾကီး လာေအာ္ျပန္ျပီဟာ ..''
'' ေအး ငါ ေအာ္တာနည္းေသးတယ္.. နင္ ဘာလုိ႔ ေဖာက္ျပန္တာလဲ ''
''ဟာ ... ''
''နင္ လိမ္မယ္ မၾကံနဲ႔ ငါ အားလံုး သိျပီးျပီ ''
''အဲတာေတြဘယ္လုိသိ ...''
'' ေႏြးလာေျပာသြားတာပဲ ညက .. နင္ဟာ လုပ္ရက္တယ္ ''
'' ငါ .... ''
'' နင္ အဲလုိ လုပ္လုိ႔ ခု ေႏြးဆံုးခဲ့ရတာ.. ေသသြားတာေတာင္ နင္ မလြတ္ေပးဘူး မဟုတ္လား.. နင္ ခ်ဳပ္ထားဆဲပဲမဟုတ္လား ''
'' ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ.. ငါ ေႏြးကို အရမ္းခ်စ္တယ္''
''နင့္အတြက္ ထုိက္တန္လုိ႔လား ဟမ္.. နင္ အဲလုိလုပ္လုိ႔ေလ ..''
'' နင္ေျပာသမွ် ငါ ခံပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္ ငါေႏြးကို မခ်စ္ဘူးဆုိတာေတာ့ နင္မေျပာနဲ႔ဟာ.. ငါ သူ႔ကို အ၇မ္းခ်စ္တာ ''
'' ခ်စ္လုိ႔ နင္သတ္ပစ္လုိက္တာေလ ''
''စိုးငယ္ရာ...''
မုိးတိမ္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး အံု႔မိႈင္းလာကာ စိုးငယ္ေရွ႕မွာပင္ ငိုခ်လာသည္။ စိုးငယ္မွာလဲ ေႏြးအတြက္ ယူၾကံဳးမရတာေၾကာင့္ မသနား ။ သူ႔ေၾကာင့္ေသရတာ ..။
''ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ .. ငါ သူ႔ကုိ မခြဲႏုိင္ဘူး .. ငါ သူ႔ကုိ လြမ္းတယ္ ''
''နင္ ခုမွ လြမ္းေနလုိ႔ ေႏြးအသက္ျပန္မရွင္လာေတာ့ဘူးဟ ''
'' ငါ့ကို နားလည္ေပးပါဟာ ... ငါ့ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ ''
'' နင္ဟာ...... ''
စိုးငယ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုင္ခ်ကာ ငိုပစ္လုိက္သည္။ ဘယ္လုိစိတ္ထိခုိက္မွန္းမသိေအာင္ ရင္ထဲမွာ နင့္ေနသည္။ ထုိစဥ္ အိမ္ေရွ႕မွ ေခါင္းေလာင္းသံေၾကာင့္ စိုးငယ္ထလာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕မွ လူကုိျမင္လွ်င္
'' ဟင္ ... ''
''မုိးတိမ္ရွိလား ''
'' မရွိဘူး ''
''ဟမ္.. အမက ဘာမုိ႔လဲ ''
''အဲတာ နင္သိစရာမလုိဘူး ''
'' မူး ဘာသာ လာတာ ဘာေတြ လာေရာင္းေနတာလဲ ''
''နင့္ဘာသာ မူးခ်င္မူး မမူးခ်င္ေန .. ခု နင့္ေၾကာင့္ ေႏြး ေသသြားျပီ အဲတာ နင္ ဘယ္လုိ ေပးဆပ္မလဲ ''
'' အဲတာ မူးလုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး .. သူတုိ႔ဘာသာျဖစ္တာ ေလ ''
'' နင္ ေတာ္ေတာ္ကုိ က်က္သေရမရွိတဲ့မိန္းမ ''
'' ရွင္ကေရာ''
'' နင္ ျပန္လုိက္ေတာ့ .. ''
''မျပန္ဘူး ကိုမိုးတိမ္ဆီ လာတာ ''
ထိုမိန္းမက စိုးငယ္ကို တုိက္ကာ အိမ္ထဲ ၀င္သည္။ စိုးငယ္ကုိ လွည့္ပင္မၾကည့္ ..။ အိမ္ထဲသုိ႔ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ၀င္သြားသည္။ စိုးငယ္ေနာက္မွ လုိက္၀င္လာသည္။
'' စိုးငယ္ ငါ ေဆးရံုသြားအံုးမယ္ ''
''အင္း ''
'' ကဲ မူး စိုးငယ္နဲ႔ စကားေျပာလုိက္အံုး ''
မိုးတိမ္က ႏႈတ္ဆက္တာ ထြက္သြားေလသည္။ အိမ္ထဲတြင္ စိုးငယ္ႏွင့္ မူးသာ က်န္ခဲ့သည္။ မူးက စိုးငယ္ကုိ ဂရုမစုိက္သလုိ လုပ္ကာ အခန္းေတြဆီ ပတ္ၾကည့္ေနသည္။ စိုးငယ္ကေတာ့ ေႏြးကို သာ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ထုိစဥ္..
'' အား ကယ္ၾကပါ .. ''
မူးအသံ စူးစူးေၾကာင့္ စိုးငယ္ ေျပးသြားမိသည္။
'' ေႏြး ... ေႏြး ... က ..''
''ဘယ္မွာလဲ ေႏြး ''
'' ျပန္ေတာ့မယ္ .. ေႏြး ရွိတယ္ အိမ္ထဲမွာ ''
ေသြးရူးေသြးတန္းေျပာကာ ေျပးရင္း ျပန္သြားသည့္ မူးကုိ ၾကည့္ကာ စိုးငယ္ ရပ္ေနမိသည္။ ထုိအခ်ိန္
'' သူက မူးသက္ခင္ တဲ့ စိုးငယ္ ''
'' ဟင္ ေႏြး ''
'' သူ႔အျပစ္ခ်ည္းပဲလဲ မဟုတ္ပါဘူး .. မုိးတိမ္လဲ ပါလုိ႔ျဖစ္တာပဲဟာ.. နားလည္ေပးလုိက္ပါ ''
'' ေႏြး ရယ္ .. ''
''ေႏြး သြားေတာ့မယ္ေနာ္ .. ေကာင္းေကာင္းနားပါ ''
ေႏြး ႏႈတ္ဆက္ကာ ေပ်ာက္သြားေလသည္။ စုိးငယ္ကေတာ့ အနားယူရန္ အခန္းထဲသို႔ ..။
''ကလင္ .. ကလင္... ကလင္ ...''
'' ဟဲလုိ အမိန္႔ရွိပါ ''
''ေဒါက္တာ စိုးငယ္ေထြး နဲ႔ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ပါ ''
''ဟုတ္ကဲ့ စိုးငယ္ေထြး ေျပာေနပါတယ္ ''
'' ေဒါက္တာ .. ဒီမွာ လူနာအေရးေပၚ ျဖစ္ေနလုိ႔ ခြဲစိတ္ရမယ္ အျမန္ဆံုးလာေပးပါ ''
'' အင္း ခု လာမယ္ ..''
ဖုန္းခ်ျပီးသည္ႏွင့္ ကားေသာ့ယူကာ ေဆးရံုသို႔ အေျပးေမာင္းေတာ့သည္။ ထုိစဥ္ ကားေနာက္ခန္းမွ ေဒါက္တာ ေႏြးသက္အိမ္လဲလိုက္လာသည္ကုိေတာ့ မသိလုိက္ပါ။
ေဆးရံုတြင္ လူနာကို အေရးေပၚ ခြဲစိတ္ရာ ေသြးယုိိစိမ့္မႈမ်ားလာသျဖင့္
'' ေဒါက္တာမုိးထက္တိမ္ကို အျမန္ဆင့္ေခၚပါ။ ျပီးရင္ ေဒါက္တာ ယဥ္ယဥ္ေအး နဲ႔ ေဒါက္တာ ထြဋ္ျမတ္ယံ ကုိလဲ ေခၚပါ ''
စိုးငယ္ အေလာတၾကီး ေခၚခိုင္းေနေသာ ေဒါက္တာမ်ားက တစ္ေယာက္မွ ေရာက္ မလာေသးခင္ တံခါး၀မွ ေဒါက္တာ ၀င္လာသည္။
'' ဟင္ ''
'' ေဒါက္တာ ေႏြး ''
'' ေဒါက္တာ ေႏြးသက္အိမ္ ''
'' ေႏြး ''
ေႏြးကေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလးႏွင့္ လူနာကုိ ခြဲစိတ္ကာ လူနာအား
'' အားလံုးေကာင္းသြားမွာပါ.. စိတ္ခ်ေနာ္.. အားတင္းထား သိလား ''
လူနာကို ႏွစ္သိမ့္ကာ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။ ထုိအခ်ိန္မွ ေရာက္ လာေသာ ေဒါက္တာမ်ားက လူနာကို ၾကည့္ကာ ခြဲစိတ္ခန္း ဆရာမ်ားကုိ လွည့္ၾကည့္သည္။
'' ေအာင္ျမင္သြားျပီမဟုတ္လား ''
''......................''
''ဟာ.. ေမးေနတယ္ေလ ''
'' ေဒါက္တာ .. ေဒါက္တာ .. ''
'' ဘယ္ကေဒါက္တာလဲ ''
'' ေဒါက္တာ ေႏြးသက္အိမ္ လာသြားတာ ''
''ဟာ .... ''
အားလံုး တအံ့တၾသႏွင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနစဥ္ စိုးငယ္ ဟန္းဖုန္းမွ အသံျမည္လာသည္။
'' ေဒါက္တာ စိုးငယ္လား .. အိမ္ကို ျပန္လာေပးပါ ... ''
'' ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ''
'' ေဒါက္တာ မုိးတိမ္ အေရးေပၚျဖစ္ေနလုိ႔ ''
''ဟာ.. ''
စိုးငယ္ ကားဆီေျပးကာ အိမ္သို႔ ကမန္းကတန္းေမာင္းခဲ့သည့္။ ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ မသိ။ စိတ္ေတြက ေျခာက္ျခားေနသည္။
'' မုိးတိမ္ ''
''ေဒါက္တာ ''
''အထဲကို သြားလုိက္ပါ.. အိပ္ခန္းမွာ ..''
စိုးငယ္ေျပး၀င္လာသည္။ ျမင္လုိက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဆး၇ံုသုိ႔ မုးိတိမ္ကို ပုိ႔ရေတာ့သည္။ မုိးတိမ္ အိပ္ေဆး အမ်ားၾကီး ေသာက္ခ်လုိက္ျခင္းပါ။
'' မုိးတိမ္ နင္ရူးေနလာဟာ.. ''
'' နင္ ေတာ္ေတာ္ မုိက္မဲပါလား .. ဘာလုိ႔ ခုလုိ လုပ္တာလဲကြာ ''
စိုးငယ္ စိတ္ပူေနေပမယ့္ ထုိ အခ်ိန္မွာ မုိးတိမ္ကေတာ့ ေႏြးႏွင့္ စကားေျပာေနျပီ။
'' ေႏြး ''
'' အင္း ကို ေျပာေလ ''
'' အရမ္းလြမ္းတယ္ ေႏြးရယ္ .. ''
'' ေႏြးလဲ လြမ္းပါတယ္.. ကိုမွ မသိတာ ..''
'' ကို႔ကုိ ခြဲမသြားပါနဲ႔ေနာ္ .. ကုိ မေနရဲဘူး ''
'' မသြားပါဘူး ''
'' ေႏြးသြားတဲ့ေနရာတုိင္း လုိက္ႏုိင္ဖုိ႔ ကုိ လာေနျပီေနာ္ ''
''ကို ''
'' ဟင္ ''
'' ေႏြးကုိ အရမ္းလြမ္းတာပဲလားဟင္ ''
'' လြမ္းတယ္ ေႏြးရယ္.. ေႏြးနားက ဘယ္မွ မသြားခ်င္ဘူး ''
'' ကိုရယ္.. လြမ္းတာလဲလြမ္းေပါ့.. ခု ကို႔ေၾကာင့္ ေႏြး ဘယ္မွ သြားလုိ႔မရေတာ့ဘူး ''
''ကုိ႔ ေၾကာင့္ ဟုတ္လား ေႏြး ''
''အင္းေလ ''
''ေႏြးက ကို႔နားက ေျပးခ်င္တာလား ''
'' ေႏြး မေျပးပါဘူး .. ကို အရမ္းလြမ္းမွန္းသိလုိ႔ ကုိ႔နားမွာပဲ ခုထိ ေနေနမိတာ''
'' ကို႔ကုိ ထားခ့ဲပါ .. ကုိ႔ လုိ သစၥာမရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္အတြက္ ေႏြး အဲေလာက္ထိ မေပးဆပ္သင့္ဘူး ''
''ေႏြး အျပစ္တင္ေနလို႔လား ''
''ေႏြး ကုိယ့္ကို မမုန္းဘူးလား ''
''ကို ''
'' ေျပာေလ ေႏြး ''
'' ေႏြး အားငယ္တဲ့ခါ ''
'' ေႏြး ေဘးမွာ ကိုယ္ရွိမယ္ ..''
'' ေႏြးေပ်ာ္တဲ့ခါ''
'' ေႏြး ေရွ႕မွာ ကိုယ္ရွိမယ္..''
'' ေႏြး ၀မ္းနည္းတဲ့ခါ''
'' ေႏြး ေနာက္မွာ ကိုယ္ရွိမယ္''
'' ဒီတုိင္းပဲေပါ့ ကို ရယ္ ... ''
'' ေႏြး ခဏေစာင့္ေပးေနာ္ .. ကို လာေနျပီ ေႏြးနဲ႔ အတူေနဖို႔ေလ . ကို ကတိေပးထားတယ္ မဟုတ္လား ''
'' အင္း ''
'' ကို လာမယ္ေနာ္ ''
မိုးတိမ္ ေႏြးကုိ ကတိေပးကာ ျပံဳးၾကည့္ေနမိသည္။ လွလုိက္သည့္ ေႏြး .. ။
''ကို ေႏြးနားက ဘယ္ေတာ့မွ ခြဲမသြားေတာ့ဘူးေနာ္ .. ယံုပါ ခ်စ္သူရယ္ ''
ေႏြးလက္ေလးကုိ လွမ္းကိုင္ကာ မုိးတိမ္ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ထားမိသည္။ သူ ေႏြးကို ၿပံဳးၾကည့္ေနသည့္ အခ်ိန္မွာ စိုးငယ္ကေတာ့ ျပာယာခတ္ေနျပီ။
'' မုိးတိမ္ သတိရပါေတာ့ ဟာ.. သတိရပါေတာ့ ''
''နင္ဘာမွ ျဖစ္လုိ႔မရဘူးေလဟာ.. သူငယ္ခ်င္း သတိရပါေတာ့ ''
'' မုိးတိမ္ ... နင္ ေႏြး ဆီကို သြားတာလား ဟာ''
'' ေႏြး ေရ... နင္တုိ႔အတြက္ ငါ ရင္နင့္တယ္.. ငါ လာမွ မကူညီႏုိင္ခဲ့ဘူး .. ''
'' တီ.. တီ.. တီ.. ''
'' ေဒါက္တာ .. မရေတာ့ဘူး .. ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းရပ္သြားျပီ ''
'' မုိးတိမ္ရယ္... ''
စိုးငယ္တစ္ေယာက္ မုိးတိမ္လက္ကို ကိုင္ကာ ငိုခ်လုိက္မိသည္။ ေဆးရံုရွိ ဆရာ၀န္မ်ားအားလံုး ၀မ္းနည္းေနၾကသည္။ အားလံုး ေၾကကြဲေနခ်ိန္မွာ ..
မုိးတိမ္ႏွင့္ ေႏြးကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲလွ်က္ အိမ္ျပန္လာၾကျပီ။
'' မုိးတိမ္ .. ေႏြး .. နင္တုိ႔အျမဲထားတဲ့ ပန္းအိုးေလး ငါ လာလဲေပးတာေနာ္.. ေႏြး ႀကိဳက္တယ္မုိ႔လား ဒီ ႏွင္းဆီပန္းေလးကိုေလ ..''
''နင္ တုိ႔နွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခဲ့ေနာ္.. ငါ ေဆးရံုသြားအံုးမယ္ .. မုိးတိမ္ ေႏြး ကုိ အႏိုင္မယူနဲ႔ေနာ္ ''
စိုးငယ္ ဆူသြားသည္ကို ကုတင္ထက္မွ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးက ၿပံဳးၾကည့္ရင္း ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာေနၾကသည္။
ၾကိဳးစားပါအံုးမည္။
လြမ္းဆုေလး
0 comments:
Post a Comment