အမုန္းေတြနဲ႔သာေမွ်ာေနရပါေစေတာ့

ဒီရင္ကို ထပ္မဖြင့္ဘူး
နာက်င္ေနတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ
သူ႔ဘာသူ ေနသားတက် ရွိပါေစေတာ့။

အေနေ၀းလုိ႔ ေသြးေအးခဲ့ေပမယ့္
အသစ္ျပန္မျဖစ္ႏိုင္တဲ့
ဒီဒဏ္ရာေတြ ေသရာပါ
သိမ္းသြားပါ့မယ္။


ေၾကကြဲမွာႀကိဳသိရက္
ေနာက္ဆုတ္ရင္း မွားခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြ
နာက်င္ျခင္းကမာၻအေရာက္
သယ္ေဆာင္ေလခဲ့ျပီ။

ရံႈးနိမ့္မွာသိေနရက္
ဆြဲနုတ္မရခဲ့တဲ့ ဒီဆူးေတြ
ေသြးအလိမ္းလိမ္းက် ေအာင္
အဆူးခံျပီး မုိက္ခဲ့သူမို႔
ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္ပါ။

မီးဆုိတာ ပူမွန္းသိရက္
အရဲစြန္႔တိုးခဲ့သူ
မီးပင္လယ္မွာ ျပာက်လုိ႔
ျပာမႈန္ျဖစ္ေတာင္
ဆက္မိုက္ေနမယ့္ သူပါ။

အမွားကိုကိုးကြယ္
အမွန္ေတြေ၀းခဲ့ျပီမုိ႔
ရံႈးနိမ့္ျခင္းသံသရာမွာ
အမုန္းေတြနဲ႔ ေမွ်ာေနရပါေစေတာ့ ...........

                                             ဆုေလးႏြယ္