ငါ့ကိုယ္ငါ အမႈန္႔ေခ်ပစ္ပါရဲ႕
အမွတ္မရွိတဲ့ ငါ
အမွားကုိမွတြယ္ဖက္ထားရတယ္လုိ႔
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လဲ
ငါ့ကိုယ္ငါ မုန္းမိပါရဲ႕
မေၾကာက္တတ္ေသးတဲ့ငါ
မျဖစ္ႏိုင္တာကုိမွ မွႏ္းေမွ်ာ္ေနမိရတယ္လုိ႔
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လဲ
ငါ့ကိုယ္ငါ သနားမိပါရဲ႕
ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ခြင့္မရငါ
ေမွ်ာ္လင့္အိပ္မက္တုိင္း
လမ္းတစ္၀က္နဲ႔တင္ ပ်က္စီးသြားခဲ့လုိ႔
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လဲ
ေလာကႀကီးက ထြက္ေျပးခ်င္ပါရဲ႕
ေလာကဓံနဲ ကံၾကမၼာကုိ အန္တုဖို႔
အင္အားကုန္ခမ္းေနလုိ႔ ။
ဆုေလးႏြယ္
0 comments:
Post a Comment