မဆံုးျဖတ္တတ္လုိ႔ပါ
ငါေရွ႔က ေခ်ာက္ကမ္းပါးပဲ
ခုန္ခ်ရမလား
ငါ့ေနာက္က ကမာၻးကိုပဲ
ခုန္ခ်ရမွာလား မေတြးတတ္ဘူး..
မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ ငါ့ရင္ေတြက
ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနသလုိပဲ
ရပ္ထားတဲ့ ငါ့ေျခေထာက္ေတြလဲ
မခိုင္ၿမဲေတာ့ဘူး ..
စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ ငါ့လက္ဖ်ားေတြ
ေအးစက္ေနခဲ့တယ္
ေႏြးေထြးေပးမယ့္ လက္တစ္စံုေတာင္
ငါ့နားမရွိခဲ့ဘူး
ငါ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူး
ျဖစ္ေလရာ ေရာက္ေလရာမွာ
ငါ ေနသားတက် ေနတတ္ဖို႔ပဲ
သင္ယူထားေတာ့မယ္
ဒါ .. ဘ၀က ေပးတဲ့သင္ခန္းစာမုိ႔ေလ။
လြမ္းဆုေလး (ခ) ဆုေလးႏြယ္
0 comments:
Post a Comment