င့ါသမိုင္းမွာေပ်ာက္ေနလုိ႔
ငါကုိယ္တုိင္ေတာင္ ရွာမေတြ႔ခဲ့တာ ၾကာျပီ။
နင္ ေျပာတဲ့ သိပ္ခ်စ္တယ္ ဆုိတာ
ဓား တစ္ေခ်ာင္းလို ထက္လြန္းလွလုိ႔
ေသြးေတြက်ေနခဲ့တာေတာင္ ေနာက္ဆုတ္မရခဲ့တာ ဟိုရာစုႏွစ္ကေပါ့။
နင္ရဲ႕ လြမ္းတယ္ဆုိတဲ့ အသံက
အဆိပ္ေတြသံုးထားလုိ႔ ငါ မူးေမ့ေနခဲ့တာလဲ
ဟုိ အတိတ္ကပါပဲ။
နင့္ ရဲ႕ ငိုရိႈက္သံသဲ့သဲ့ေလးကေတာ့
ငါ့အတြက္ အားအျပင္းဆံုးေနာက္ဆံုးလက္နက္တစ္ခုေပါ့
ဒါကုိနင္ထုတ္သံုးျပီး လွည့္စားခဲ့ႏိုင္ခဲ့တာ ဟုိ ေခတ္ေတြကပါ။
ဒီေခတ္မွာေတာ့ ငါ့ရာဇ၀င္ငါ့သမုိင္း
နင့္နာမည္ေတာင္ေယာင္လုိ႔မရွာနဲဲ႔
ပါ မွာမဟုတ္ဘူး ..
ပါ ခဲ့တယ္ဆုိေတာင္ ေရးမိတဲ့လက္ ငါ ကိုယ္တိုင္ျဖတ္ပစ္မယ္။
မုသားေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ မာယာေတြ သံကြန္ခ်ာထပ္ထားတဲ့
မင္းအတြက္ ငါ့ႏွလံုးသားကေသဆံုးခဲ့ရံုတင္မကဘူး
ခုေလာက္ဆုိ အရိုးပါ ေဆြးေနေရာေပါ့။
ေနာက္တစ္ေခတ္မွာ နင္ ငါနဲ႔ယွဥ္မရပ္နဲ႔
ငါ့ႏွလံုးသားက အရက္စက္ဆံုးျဖစ္သြားျပီ
ဘာခံစားခ်က္မွမရွိေတာ့ဘူး..
အတိတ္က အၾကြင္းက်န္သံေယာဇဥ္ေလးနဲ႔ သတိေပးလုိက္မယ္
ငါ့ အရိပ္ေတြ႔ရင္ နင္ ဟုိဘက္လမ္းက သြားပါေတာ့ ။
လြမ္းဆုေလး
0 comments:
Post a Comment