ႏူရာ၀ဲစြဲေနတဲ့ ေရႊ႔ေျပာင္းအၾကမ္းစား အလုပ္သမားမ်ား

ျမန္မာႏိုင္ငံမွလူမ်ား ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔သြားေရာက္၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ ပါသည္။ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္လွ်င္ ကာယအား ျပဳအလုပ္သမားႏွင့္၊ ဥာဏအားျပဳအလုပ္သမားဟူ၍ ေယဘူယ်ခြဲႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔အထဲတြင္ ၀င္ေငြအရေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္သိကၡာအရေသာ္လည္းေကာင္း နိမ့္က်သူမ်ားမွာ ကာယအားျပဳအလုပ္သမားမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ ထက္ပို၍ အဆိုးဆံုးအေနအထားတြင္ က်ေရာက္ေနသူမ်ားမွာ ျပည္ပသို႔ တရားမ၀င္သြားေရာက္၍ ကာယအားျပဳ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကရေသာ အေျခခံအလုပ္သမားမ်ားဟုဆိုလွ်င္ မမွားႏိုင္ေပ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပည္ပသို႔ တရားမ၀င္ထြက္ခြာ အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ား အမ်ားဆံုးရွိေသာႏိုင္ငံသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံျဖစ္ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္းကပ္လ်က္ရွိေနသည့္အျပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ စက္မႈလက္မႈထုတ္ကုန္လုပ္ငန္း၊ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား၌ အေျခခံအလုပ္သမားလိုအပ္ခ်က္ အလြန္ျမင့္မားေနသည္။ ထိုလုပ္သားလိုအပ္ခ်က္သည္ စီး ပြားေရးအဆင္မေျပေသာ၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းနည္းပါးေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ သြားေရာက္ၿပီးအလုပ္လုပ္ရန္ဆြဲေဆာင္မႈ၏ အဓိကက်ေသာ အခ်က္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဥပမာ- ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ မည္ မွ်ပင္ စီးပြားေရးအဆင္မေျပျဖစ္ေစကာမူ အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ေလာ ကဲ့သို႔ေသာ နယ္နိမိတ္ထိစပ္ေနေသာ္လည္း လုပ္သားလိုအပ္ခ်က္မရွိသည့္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ လုပ္သားလိုအပ္ခ်က္ျမင့္မားေသာ ထိုင္း၊ တရုတ္ စသည့္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔သာ သြားလာလုပ္ကိုင္ၾကသည္။

ဆိုလိုသည္မွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျပန္အလွန္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားရွိျခင္းေၾကာင့္ တရားမ၀င္ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္ကိုင္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။  ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ တရားမ၀င္ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏လုပ္အားမွ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဂ်ီဒီပီ၏ ၁၀%ခန္႔ အက်ိဳးရရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းမႈအတြက္ ထိုက္တန္သင့္ေလ်ာ္ေသာတုန္႔ျပန္ ျခင္း အားနည္းခဲ့ၿပီး အဆိုးျမင္သည့္သေဘာကိုသာ အေလးေပးျခင္းမ်ိဳး ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ တရားမ၀င္ျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ကူးစက္ေရာဂါျဖန္႔ေ၀သူမ်ား၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးႏွင့္တကြဒုစရိုက္မႈျပဳသူမ်ား၊ ထိုင္းအလုပ္သမား တို႔၏အလုပ္ကို ၀င္လုသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရးကိုထိခိုက္ေစသူမ်ား အစရွိသည့္ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ ပံုႀကီး ခ်ဲ႕ေသာ သေဘာထားမ်ားကိုသာ အေလးေပးခဲ့သည္။ ဤအခ်က္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားတို႔ ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္ခံရျခင္း၊ အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္ခံရျခင္းႏွင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရျခင္းအစရွိသည္တို႔ ျမစ္ဖ်ား ခံရာအေၾကာင္းဟု ဆိုႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရေသာ အခက္အခဲ၊ ျပႆနာမ်ားမွာ အလြန္မ်ားျပား ဆန္းၾကယ္လွေပသည္။ ထိုမ်ားျပားလွေသာအေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ားထဲမွ ရွင္းျပရန္ႏွင့္နားလည္ရန္လြယ္ ကူေသာအေၾကာင္းအရာမွာ မွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ျပဳလုပ္ျခင္း အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ သို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအပါအ၀င္ ေလာႏွင္ကမ္ပူးခ်ားႏိုင္ငံသားမ်ား တရားမ၀င္ေရာက္ရွိေနမႈမွာ ၃သန္းမွ၄သန္းခန္႔ထိ ရွိေနႏိုင္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းထားခဲ့ၾကသည္။ ထိုအေရအတြက္ထဲတြင္ ၈၀%ခန္႔မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိအလုပ္သမားမ်ား၏လုပ္အားကိုလိုအပ္ေနေသာ ထုိင္းႏိုင္ငံအေနျဖင့္ မွတ္ပံုတင္စနစ္တစ္ခုကို တီထြင္ထားရွိခဲ့သည္။ ၎မွာ တရားမ၀င္၀င္ေရာက္လာေသာအလုပ္သမားမ်ားကို ဖမ္းဆီးအေရးမယူပဲ ဆိုင္းငံ့ျပစ္ဒဏ္ျဖင့္ ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ ခြင့္လက္မွတ္ျပဳလုပ္ေပးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဤလက္မွတ္ျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ား၏အေနအထားမွာ တရား၀င္အျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိျခင္းဟု အဓိပၸါယ္မသက္ေရာက္ပါ။ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းႏွင့္မညီညြတ္ပါက ဖမ္းဆီးၿပီး ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးခံရမည္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ- မွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ထားေသာခရိုင္၏အျပင္သို႔ နယ္ေက်ာ္ပါက ဖမ္း ဆီးျပည္ႏွင္ျခင္းခံရေပမည္။

အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္မွာ အလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ မိမိဖာသာမွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ခြင့္မရွိပဲ လုပ္ငန္းရွင္ကေခၚ ေဆာင္ျပဳလုပ္ေပးမွသာလွ်င္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ရရွိမည္ျဖစ္သည္။ အစိုးရကသတ္မွတ္ေသာမွတ္ပံုတင္ေၾကးမွာ အိမ္ေထာင္စု စာရင္း(ေထာေရာ၃၈/၁) အတြက္ ဘတ္၈၀၊ က်န္းမာေရးစစ္ခႏွင့္အာမခံေၾကးအတြက္ ဘတ္၁၉၀၀၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္ လက္မွတ္အတြက္ လုပ္ငန္းအမ်ိဳးအစားႏွင့္ေနရာေဒသအလိုက္ ဘတ္၁၀၀၀ မွ ဘတ္၁၉၀၀ စုစုေပါင္း ၂၉၈၀ဘတ္ မွ ၃၈၈၀ဘတ္ အထိျဖစ္ၿပီး သက္တမ္း ၁ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ထိုမွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ခြင့္မွာလည္း အၿမဲတမ္းျပဳလုပ္ခြင့္မရရွိပဲ ထိုင္း အစိုးရ၀န္ႀကီးမ်ားအစည္းအေ၀းမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးေသာ ႏွစ္မ်ားတြင္သာ အခ်ိန္၁လအတြင္း ၿပီးစီးေအာင္လုပ္ရျခင္းျဖစ္ သည္။ ထိုအခ်ိန္၁လအတြင္း လုပ္ငန္းရွင္က ေခၚေဆာင္ၿပီးမလုပ္ေပးလွ်င္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ရမည္မဟုတ္ေပ။ ထိုအားသာ ခ်က္ေၾကာင့္ လုပ္ငန္းရွင္(သို႔)လုပ္ငန္းရွင္၏ကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစုသည္ အမွန္တကယ္ကုန္က်စားရိတ္ထက္ပိုၿပီး အလုပ္သမားမ်ားထံမွ အျမတ္ထုတ္ေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္သမားမ်ား၏ကုန္က်ေငြမွာ တစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္၄၅၀၀ မွ ဘတ္၆၅၀၀ အထိ ႏွစ္စဥ္ေပးေဆာင္ေနခဲ့ရသည္။ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ အလုပ္သမားတို႔သည္ တစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္၁၅၀၀ခန္႔ အျမတ္ထုတ္ခံခဲ့ၾကရၿပီး သန္းႏွင့္ခ်ီေသာအလုပ္သမားမ်ားထံမွ ဘတ္သန္းေထာင္ခ်ီ၍ ႏွစ္စဥ္ေခါင္းပံုျဖတ္ခံၾကရသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပမည္။

၁၉၉၆ခုႏွစ္ခန္႔မွအစျပဳလာခဲ့ေသာ ထိုမွတ္ပံုတင္ျခင္းစနစ္သည္ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ခန္႔တြင္ အားေကာင္းလာခဲ့ၿပီး ထုိမွ တဆင့္ ၎မွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ထားသူမ်ားကို ျမန္မာ-ထိုင္း ၂ႏိုင္ငံအစိုးရအစီအစဥ္ျဖင့္ တရား၀င္အလုပ္သမားျဖစ္ေစရန္ ႏိုင္ငံသားစီစစ္ျခင္းႏွင့္ယာယီပတ္စ္ပို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ၂၀၀၉ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ၁၅ရက္ေန႔မွစတင္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံသားစီစစ္ေရးအစီအစဥ္သည္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ တရားမ၀င္ေသာအေနအထားမွ တရား၀င္အေနအ ထားသို႔ ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည့္ အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာလမ္းစဥ္တစ္ရပ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တရား၀င္ယာယီပတ္စ္ပို႔ရရွိ ႏိုင္ေရးအတြက္ ထံုစံအတိုင္း အလြန္ႀကီးမားသည့္ ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္ခံရမႈတို႔ကို ႀကံဳခဲ့ရျပန္သည္။ ယာယီပတ္စ္ပို႔ ၏ မူလေစ်းႏႈန္းသည္ က်ပ္၃၀၀၀(ဘတ္၁၀၀ခန္႔) သာျဖစ္ၿပီး ထိုင္း၂ႏွစ္ဗီဇာေၾကးမွာ ဘတ္၅၀၀ စုစုေပါင္း ဘတ္၆၀၀ခန္႔ သာကုန္က်မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ဘတ္ ၅၅၀၀ မွ ဘတ္၁၂၀၀၀ အထိ ေပးေဆာင္ခဲ့ရသည္။ ယာယီပတ္စ္ပို႔ျပဳလုပ္ၿပီးေသာျမန္မာအလုပ္သမားဦးေရ ၁.၂ သန္းတို႔သည္ ဆိုး၀ါးစြာေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္ခံခဲ့ရသည့္အျပင္ ပြဲစားမ်ားက ပိုက္ဆံယူၿပီးမွ လုပ္မေပးပဲေရွာင္ေျပးသြားသျဖင့္ မိေအး၂ခါနာေသာအျဖစ္မ်ားလည္း မ်ားစြာျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံသားစီစစ္ျခင္းႏွင့္ယာယီပတ္စ္ပို႔ျပဳလုပ္ျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္သည္ အလုပ္ရွင္ႏွင့္အလုပ္သမားတို႔က စာရြက္စာ တမ္းမ်ားကို ထိုင္းႏွင္ျမန္မာ ၂ႏိုင္ငံအစိုးရထံ ဦးစြာေပးပို႔ၿပီး ခြင့္ျပဳခ်က္ျပန္က်လွ်င္ သတ္မွတ္ထားေသာရံုးဌာနမ်ားသို႔ သြားေရာက္လုပ္ေဆာင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ အစီအစဥ္အတိုင္း စာရြက္စာတမ္းတင္ထားေသာအလုပ္ရွင္အလုပ္သမား တို႔သည္ မည္သည့္အေၾကာင္းၾကားခ်က္မွျပန္မရရွိပဲ ပြဲစားကုမၸဏီမ်ားမွတဆင့္တင္မွသာ ရက္၃၀ခန္႔အတြင္း ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိျခင္းက ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္ခံရမႈ၏ အဓိက အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္၏လုပ္ပိုင္ခြင့္မွာ ပြဲစားကုမၸ ဏီတို႔၏လက္ထဲသို႔က်ေရာက္သြားသျဖင့္ ၎တို႔စိတ္ႀကိဳက္ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ပိုင္ခြင့္ရရွိေနၾကသည့္အျပင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲမည့္ဥပေဒလည္း တိက်စြာမရွိခဲ့ေပ။ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိပြဲစားကုမၸဏီမ်ားႏွင့္အက်င့္ပ်က္အရာရွိမ်ားပူးေပါင္း၍ အျမတ္ ထုတ္သြားသည့္ေငြေၾကးပမာဏမွာ ပ်မ္းမွ်အလုပ္သမားတစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္၃၀၀၀ ႏႈန္းျဖင့္အနည္းဆံုးထားတြက္လွ်င္ပင္ ဦးေရ ၁.၃သန္းခန္႔ရွိေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားထံမွ ဘတ္သန္းေပါင္း၄ေထာင္နီးပါး ရရွိသြားခဲ့သည္။ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားတို႔ ေသြးေခၽြးႏွင့္ရင္း၍ရရွိခဲ့ေသာေငြေၾကးမ်ား အခ်ည္းႏွီးေလလြင့္ဆံုးရႉံးခဲ့ရျခင္းမွာ အလုပ္သမားမ်ားအ တြက္သာမက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အက်ိဳးစီးပြားဆံုးရႉံးရျခင္းဟုလည္း ဆိုႏိုင္ေပမည္။

ထိုသို႔ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရျခင္းမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားသာမက ထုိင္းႏိုင္ငံသို႔ တရား၀င္သြား ေရာက္လုပ္ကိုင္ဦးမည့္ ျမန္မာအလုပ္သမား အသစ္တို႔သည္လည္း ခံစားေနရေသးသည္။ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံသ ေဘာတူညီခ်က္အရ ယာယီပတ္စ္ပို႔လုပ္ၿပီး တရား၀င္လမ္းေၾကာင္းျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ားတင္ပို႔ျခင္းကို ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွ စတင္အေကာင္အထည္ေဖၚလ်က္ရွိရာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ အလုပ္သမားဦးေရ ၄ေသာင္းေက်ာ္ခန္႔ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ လ်က္ရွိသည္။ အဆင့္ဆင့္ေသာ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာပြဲစားမ်ား၏ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ၊ အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာမႈမ်ားေသာ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ားတို႔ေၾကာင့္  ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔အတြက္ ထင္သေလာက္အက်ိဳးမရွိျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည္။ က်ပ္ေငြ ၁သိန္းခြဲ ၂သိန္းခန္႔သာကုန္က်သင့္သည္ကို က်ပ္ေငြ ၄သိန္းမွ ၁၀သိန္းခန္႔အထိ ေပးေဆာင္ခဲ့ၾကရသည္။ ထို႔အျပင္ တရား၀င္အလုပ္သမားအျဖစ္ ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာအလုပ္လုပ္ရမည့္အစား ေၾကြးမီျဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ခိုင္းေစခံရျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚ ခဲ့ၾကရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ တရား၀င္ လူကုန္ကူးခံရသကဲ့သို႔ ပိတ္ေလွာင္ခိုင္းေစခံရျခင္းမ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ အလုပ္သမား၊အလုပ္အကိုင္ႏွင့္လူမႈဖူလံုေရး၀န္ႀကီးဌာနက အလုပ္သမားတင္ပို႔ခြင့္ကို လိုင္စင္ရေအဂ်င္စီမ်ား ကသာတင္ပို႔ရန္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးအပ္၍ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားခ်မွတ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ၀န္ေဆာင္ခအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္၌ က်ပ္၁သိန္းထက္ပိုမယူရန္ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္တြင္ ဘတ္၁ေသာင္းထက္ပိုမယူရန္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္ လက္တစ္လံုးျခားလုပ္ေနေသာ နယ္စပ္ရွိပြဲစားမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာေအဂ်င္စီမ်ား ပန္းပန္လ်က္ပင္ရွိေန ေသးသည္။ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္တြင္လည္း အလုပ္သမားမ်ားေထာင္ခ်ီ၍ ေသာင္တင္ေနၿပီး ဆုပ္လည္းဆူး စားလည္းရူး ျဖစ္ေနဆဲပင္။ လစ္ဟာကြက္မ်ားကို မျပဳျပင္ႏိုင္သေရြ႕ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္မႈဇာတ္လမ္းမ်ား ၿပီးဆံုးႏိုင္မည္မဟုတ္ ေပ။

ယခုလက္ရွိတြင္လည္း ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေဖေဖၚ၀ါရီလလယ္မွစ၍ ဧၿပီလလယ္အထိ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာ ၂ႏိုင္ငံအစိုး ရတို႔ပူးေပါင္းၿပီး အေထာက္အထားမဲ့ တရားမ၀င္အလုပ္သမားတို႔ကို ႏိုင္ငံသားစီစစ္ၿပီး ယာယီပတ္စ္ပို႔ျပဳလုပ္ေပးေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။ အေထာက္အထားမဲ့ ထိတ္တလန္႔လန္႔ေနေနရေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားတို႔ ၀မ္းသာသင့္ေသာ သတင္း ေကာင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၀မ္းမသာႏိုင္ၾက၊ ပြဲစားႀကီးငယ္မ်ားက ယာယီပတ္စ္ပို႔ျပဳလုပ္ရန္ ဘတ္၁ေသာင္းခြဲမွ ၂ေသာင္းခြဲအထိ ေတာင္းခံလ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ ဘူးေလးရာ ဖယံုဆင့္၍ ေသာကပြားေနၾကရွာသည္။ ယာယီပတ္စ္ပို႔ အတြက္ ဘတ္၅၅၀၊ ဗီဇာေၾကး ဘတ္၅၀၀၊ ေဆးစစ္ခႏွင့္အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္အတြက္ ဘတ္၁၆၀၀ မွ ဘတ္၂၅၀၀ စုစုေပါင္း ဘတ္၂၆၅၀ မွ ဘတ္၃၅၅၀ခန္႔သာကုန္က်မည္ကို ဘတ္ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေတာင္းေနၾကျပန္ၿပီ။ ယခင္ကကဲ့သို႔ ကာယကံရွင္ျဖစ္ေသာ အလုပ္ရွင္အလုပ္သမားတို႔တင္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကိုေခ်ာင္ထိုးၿပီး ပြဲစားႏွင့္တင္လာေသာ စာရြက္စာတမ္းမွသာ လုပ္ခြင့္ရမည္ဆိုလွ်င္ ပြဲစားတို႔ျပဳသမွ် ႏုရမည့္ဘ၀သို႔ ထပ္မံက်ေရာက္ဦးမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔၏ဘ၀မွာ အခ်ဥ္ဖမ္းစရာ အမဲေကာင္မ်ားျဖစ္ေနရသည္။ ပါးစပ္တျပင္ျပင္ သြားရည္တျမားျမား ပြဲစားမ်ား ႏွင့္ အက်င့္ပ်က္၀န္ထမ္းတို႔အတြက္ မုဆိုးေရႊအိုးရကိန္းဆိုက္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိန္မီ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္လွ်င္ ေနာက္တစ္ခ်ီခံရေပဦးမည္။ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက မိမိႏိုင္ငံသားအလုပ္သမားမ်ား အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေစရန္ ေကာင္းမြန္ေသာ ရည္ ရြယ္ခ်က္ျဖင့္လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း မလိုလားအပ္ေသာ ဆိုးက်ိဳးမ်ားျဖစ္ေပၚမလာေစေရးအတြက္ သတိျပဳထိန္း ေက်ာင္းေပးရန္ လိုအပ္ေနပါေသးသည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ပါက ေစတနာေကာင္းျငားေသာ္လည္း ေမွ်ာ္မွန္းသေလာက္ အက်ိဳးမျဖစ္ထြန္းျခင္းမ်ား ထပ္မံေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါသည္။ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား စုစုေပါင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အားလံုး၏ ၁၀%ေက်ာ္ရွိေနၿပီး  ေဒၚလာသန္းေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍ ႏွစ္စဥ္ျပန္ပို႔ေပးေနသည္။ ထိုေငြမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးယႏၱယားလည္ပတ္မႈတြင္ အေရးပါေသာ အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ပါ၀င္လ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ခံရျခင္းကင္းေ၀းပေပ်ာက္ေစရန္ အစိုးရႏွင့္တကြ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ ဘက္ေပါင္းစံုမွ ပူေပါင္းပါ ၀င္သင့္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ျပဳလုပ္ေဖၚေဆာင္သင့္လွေပေတာ့သည္။

ေမာ္ဖိုးစိန္(လြမ္းေဆာင္း)