ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္အသိဆံုးပဲ

ေလာကလူေတြက ကုသုိလ္လုပ္ဖို႔ထက္  အကုသိုလ္လုပ္ဖုိ႔က ပုိလြယ္တယ္ လြယ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဆိတ္ကြယ္ရာလုိ႔ ထင္ျပီဆုိရင္ အကုသိုလ္ဘက္ကို စဥ္စားတယ္။ အမ်ားစုက ဘယ္သူမွ မရွိဘူးဆုိလုိ႔  ရွိရင္မေကာင္းတဲ့ဘက္ကုိ စဥ္းစားတယ္။

 ''ဘယ္သူမွမရွိဘူး ငါတရားထိုင္မယ္'' ဆုိတာ အနည္းစု၊ အင္မတန္မွ နည္းတာ။ ဒီေတာ့ အမ်ားစုက မေကာင္းတာလုပ္ဖို႔ စဥ္းစားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔မေကာင္းတာလုပ္သလဲဆုိ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဆိတ္ကြယ္ရာလုိ႔ သတ္မွတ္လုိက္တာ။ ''ငါ လုပ္တာ ဘယ္သူမွ မသိဘူး၊ ငါလုပ္ခ်င္တာ လုပ္လုိ႔ရျပီ'' လုိ႔ထင္တာကုိး။ ထင္ျပီးေတာ့ အဲလုိ လုပ္ေလ့ရွိတယ္တဲ့။

အဲဒီမွာ ကိုယ္စဥ္းစားရမွာက ''ဘယ္သူမွ မသိေပမယ့္ ငါသိတယ္'' ေလာကမွာ မဟုတ္တာလုပ္ရင္ က်န္တဲ့သူ ဘယ္သူမွမသိဘူးဆုိေပမယ့္ ငါ သိေနရင္ကုိ သိတဲ့သူ ရွိေနျပီ၊ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ကိုယ္သိရင္ပဲ အကုသိုလ္ဟာ မလုပ္သင့္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ''နတၳိေလာေက ရေဟာ နာမ ပါပကမၼံ ပကုဗၺေတာ''  ''အကုသိုလ္အမႈ ျပဳလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ ဆိတ္ကြယ္ရာဆုိတာ မရွိပါဘူး'' တဲ့။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဆိတ္ကြယ္ရာ မရွိတာတုန္းဆုိ ''အတၱာ ေတ ပုရိသ ဇာနာတိ ''တဲ့။ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုပဲ သိေနတာပဲတဲ့။ ဘယ္လုိဆိတ္ကြယ္မွာလဲတဲ့။ ''သစၥံ ၀ါ ယဒိ ၀ါ မုသာ''  ကိုယ္လုပ္တာ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ဘူး ကိုယ္သိတယ္ေလ။ ကိုယ္သိေနကတည္းက ကိုယ္ကုိယ္ကို ရွက္စရာၾကီးျဖစ္ေနျပီေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိေနတဲ့ မေကာင္းမႈကိုလည္း မလုပ္သင့္ဘူးတဲ့။

အေကာင္းဆံုးသက္ေသက ကိုယ့္ကုိယ္ကိုပဲ ကိုယ္အသိဆံုးပဲ။ ကိုယ္လုပ္တာ ကိုယ္အသိဆံုးပဲ။

                

      ( ဆရာေတာ္ အဂၢမဟာ ပ႑ိတအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အေလးထား၍ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ေကာင္းေအာင္ျပင္ စာအုပ္မွေကာက္ႏုတ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

(အားလံုးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး မေကာင္းတာကို မလုပ္ၾကဖုိ႔ အသိတရာမ်ားနဲ႔ မေကာင္းတာကို ျမင္ႏုိ္င္ၾကပါေစ)

                  

                                                                                                ေလးစားစြာျဖင့္ 

                                                                                                          လြမ္းဆုေလး