--- ငရဲမီးႏွင့္ ငရဲသူ ---

-`အရွင္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ ေမးေလွ်ာက္ပါရေစဦး၊ အရွင္ဘုရားတို႕သည္ ငရဲမီးကို ပကတိေသာမီးထက္ အတိုင္းထက္ လြန္စြာပူျပင္းသည္ဟု ဆိုၾကကုန္၏။ ေသးငယ္လွစြာေသာ ေက်ာက္ခဲကို ပကတိေသာမီးတြင္ တစ္ေန႕လံုး ဖုတ္သည့္တိုင္ေအာင္ မေၾကညက္ေစကာမူ အိမ္လံုးႀကီးပမာဏရွိေသာ ေက်ာက္ခဲကို ငရဲမီးတြင္ ခ်အပ္ေသာ္ကား တစ္ခဏခ်င္းပင္လွ်င္ ေၾကညက္ပ်က္စီးျခင္းသို႕ ေရာက္ရသည္ဟု ဆိုၾက၏ ထိုစကားကို တပည့္ေတာ္ မယံုၾကည္ႏိုင္ပါ´
-`ထို႕ေနာက္ ... ငရဲသူတို႕သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငရဲမီး၌ က်ခံရေသာ္လည္း ေၾကညက္ျခင္းသုိ႕မေရာက္ဟု ဆိုျပန္ပါသည္၊ ထိုစကားကိုလည္း တပည့္ေတာ္ မယံုၾကည္ႏိုင္ပါ ဘုရား´

-`ေကာင္းၿပီ မင္းႀကီး၊ ဤစကားအတြက္ သင္မင္းျမတ္ကို ျပန္လည္ေမးရဦးမည္၊ ေရတြင္က်က္စားေသာ မိေက်ာင္းမႏွင့္ ငါးတို႕သည္လည္းေကာင္း၊ ကုန္းတြင္က်က္စားေသာ ခရုမ၊ ဥေဒါင္းမ၊ ခိုမတို႕သည္လည္းေကာင္း ေက်ာက္ခဲ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲတို႕ကို အစာအျဖစ္ မ်ဳိအပ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ´
-`မွန္ပါ ... မ်ဳိၾကပါကုန္သည္ ဘုရား´

-`ေကာင္းၿပီ မင္းျမတ္၊ ထိုထိုေက်ာက္ခဲတို႕သည္ ၄င္းတို႕၏ ၀မ္းတြင္းတြင္ ပ်က္စီးၾကကုန္ပါလ်က္ ၄င္းတို႕၏၀မ္းတြင္းမွ ပဋိသေႏၶကား အဘယ္ေၾကာင့္ မေၾကညက္ မပ်က္စီးပါသနည္း´
-`အရွင္ဘုရား ... ပဋိသေႏၶ စြဲေနသည္တို႕၏ ထူးစြားေသာ ကံတရားေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္´

-`ငရဲသူတို႕သည္လည္း ထို႕အတူသာျဖစ္ေပသည္ မင္းျမတ္၊ ငရဲမီး၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလာင္ၿမိဳက္ခံရေသာ္လည္း ထိုသူတို႕၏ အကုသိုလ္ကံအားေလ်ာ္စြာ ေၾကညက္ျခင္းတို႕ မေရာက္ႏိုင္ျဖစ္ေပတယ္။´
-`ငရဲသူတို႕သည္ မိမိတို႕ အကုသိုလ္ကံအားေလ်ာ္စြာ ငရဲမီး၌ ထုိကဲ့သို႕ မေၾကႏိုင္ မေပ်ာက္ပ်က္ႏိုင္ျဖစ္ရျခင္းကို ငါသာလွ်င္ ဆိုအပ္သည္မဟုတ္၊ ဘုရားအရွင္ကလည္းး ...
---` ငရဲသူ သတၱ၀ါတို႕အား အၾကင္ေရြ႕ေလာက္မေကာင္းမႈကံသည္ ဆံုးကုန္ျခင္းသို႕ေရာက္သည္ မျဖစ္၊ ထိုေရြ႕ေလာက္ေသာ ငရဲသူတို႕သည္ စုေတျခင္းကို မျပဳဟူ၍´--- ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္ မင္းျမတ္´
-`မွန္ပါ ... ဥပမာဆိုေတာ္မူပါဦး ဘုရား´

-`မင္းျမတ္ ... ျခေသၤ့မ၊ က်ား၊ ၾကက္မတို႕သည္လည္း ၾကမ္းတမ္း႐ုန္႕ရင္ေသာ အ႐ိုးအသားတို႕ကို စားၾကကုန္သည္ မဟုတ္ေလာ´
-`မွန္ပါ ... စားၾကပါသည္ ဘုရား´
-`သို႕ဆိုလွ်င္ ၄င္းတို႕စားအပ္ေသာ အ႐ိုးအသားမ်ား ေၾကညက္သည္သို႔ပင္ ၄င္းတို႕၏ ပဋိသေႏၶမ်ားသည္လည္း ေၾကညက္ပ်က္စီးၾကကုန္သေလာ´
-`အရွင္ဘုရား ... ေၾကညက္ပ်က္စီးျခင္း မရွိပါ´
-`အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း ... မင္းျမတ္´
-`အရွင္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ ဆင္ျခင္မိပါၿပီ၊ ကံတရားသည္ အထူးသျဖင့္ စီရင္အပ္ေသာေၾကာင့္သာ ၄င္းပဋိသေႏၶမ်ား အေၾကညက္ မပ်က္စီးျခင္း ျဖစ္ပါမည္´

-`မွန္ေပသည္ မင္းျမတ္၊ ယခုဆိုခဲ့ေသာ ပဋိသေႏၶတို႕သည္ ထူးစြာေသာ ကံတရားေၾကာင့္ မပ်က္စီးႏိုင္ၾကသည္သို႔ပင္ ငရဲသူတို႕သည္လည္း ၄င္းတို႔၏ ကံအားေလ်ာ္စြာ ငရဲမီး၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလာင္ကၽြမ္းခံစားရေသာ္လည္း ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ပ်က္စီးသြားျခင္းမရွိ ျဖစ္ေပတယ္၊ အကုသိုလ္မကုန္ဆံုးေသးသမွ် ငရဲမီးမွာ အဖန္တလဲလဲ ခံစားၾကရေပတယ္´
-`မွန္ပါ ... ယခုထက္ သာလြန္ထူးျခားေသာ ဥပမာကို ထပ္ဆင့္ၾကားပါရေစဦး ဘုရား´

-`မင္းျမတ္ ... ဤေလာက၌ မ်ဳိး႐ိုးျမင့္ျမတ္သည္ႏွင့္အမွ် သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့စြာေသာ မိန္းမတို႕ရွိၾက၏၊ မိန္းမတို႕သည္ သူတို႕ကိုယ္တိုင္က ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ္လည္း ၾကမ္းတမ္းေသာ အစာမ်ားကိုကား စားၾက၏ ၊ အ႐ိုးမ်ဳိးစံုကိုလည္း စား၏ ၊ အသားၾကမ္းမ်ားကိုလည္း စား၏ ၊ ထိုမိန္းမတို႕စားေလသမွ်သည္ ေၾကညက္ကုန္သေလာ´
-`ေၾကညက္ကုန္ပါသည္ ဘုရား´
-`ထိုသူတို႕၀မ္းတြင္းမွ ပဋိသေႏၶသည္လည္း အ႐ိုးအသားမ်ားနည္းတူ ေၾကညက္ပ်က္စီးကုန္သေလာ´
-`မွန္ပါ၊ ပဋိသေႏၶမွာ မပ်က္စီးပါ ဘုရား´
-`အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း မင္းျမတ္´
-`အရွင္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ သေဘာေပါက္ပါၿပီ၊ ကံတရားေၾကာင့္ပင္ ထိုထိုပဋိသေႏၶ မပ်က္စီးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္´

-`ဒကာေတာ္မင္းျမတ္ ... ငရဲသူတို႕သည္လည္း ထို႕အတူပင္ သိမွတ္အပ္ေပတယ္၊ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္အတိုင္းပင္ ငရဲသူတို႕သည္ အကုသိုလ္ကံ မကုန္ဆံုးေသးသမွ် ငရဲမီးအလွ်ံ မည္မွ်ပင္ ပူေလာင္ျပင္းျပေစကာမူ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္စုေတႏိုင္ခြင့္မရပဲ အဖန္တလဲလဲသလွ်င္ ငရဲမီး၌ ခံေနၾကရေပတယ္´

===> ဦးေကာင္းထြန္း၏ `မိလိႏၵ အေမးအေျဖ´ မွ ===

By-Koe Tiger

(ငရဲျပည္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာမွ ျပန္လည္ကူးယူမွ်ေ၀ပါသည္။)