ထို အစက္မ်ားက....

ခ်မွတ္ထားတဲ့ ငါ့အခ်ိန္ဇယားအတုိင္း
ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိတဲ့ ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအတြက္
ဘ၀တုိက္ပြဲကို ငါ လင္းလက္တဲ့အျပံဳးေတြနဲ႔
ခ်ီတက္လုိ႔ေပါ့။

အခ်ိန္ေတြကို အေဖာ္ျပဳ
တစ္ေယာက္ထဲခရီးဆက္ခဲ့တာ ခရီးတစ္၀က္ေရာက္ေတာ့
သူ....
ငါ့နား ေရာက္လာခဲ့တယ္။

မသိတစ္ခ်က္ သိတစ္ခ်က္ႏွင့္
ခ်စ္မိသည့္ ငါ့စိတ္ေတြကို အသာမ်ိဳသိပ္
သူမျမင္ေအာင္ဖံုးကြယ္ရင္း
ငါ စခဲ့မိသည့္ ဒီခရီး ...

ျပန္လွည့္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္တာေၾကာင့္
အေဖာ္မပါ ဒီလမ္းရွည္မွာ
သူ႔ကိုသာ အေဖာ္ျပဳ ေရွ႕ကိုလွမ္းလုိ႔ ေလွ်ာက္မိတယ္။

ဟုိး.... ေရွ႕က မိွန္ျပျပ အလင္းေရာင္က
ငါ ဦးတည္ခဲ့တဲ့ ပန္းတုိင္ေလးမပီျပင္၀ိုးတစ္၀ါးေလးနဲ႔
အလင္းယဲ့ယဲ့ ငါျမင္မိေတာ့
၀မ္းသာအားရ ေျပာျပဖို႔ျပင္
ငါ့နားမွာ သူမရွိေတာ့ ...

ေနာက္ကုိဆုတ္ရင္း ျပန္ရွာမိတယ္
သူဘယ္ဆီမွာမ်ား က်န္ေနရစ္လဲ
ငါသိခ်င္စိတ္တုိ႔ မဆံုးခဲ့ခင္ .......

အျခားရင္ခြင္တစ္ခုမွာ ျပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႔အား
ျမင္ေတြ႔စဥ္ခဏ ငါခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ေန႔စြဲ
ဘယ္ေနရာမွ က်န္ခဲ့လုိ႔မ်ား
အမွားေတြ ထပ္ေနရလဲ...

အခါခါတုိက္ၾကည့္ ငါ့ဒိုင္ယာရီ နဲ႔ အခ်ိန္ဇယား
ဘယ္ေနရာမွ မမွားခဲ့ပါ
ငါဆြဲခဲ့တဲ့ ဒီလမ္းခရီး အေပါက္တစ္ခုပါခဲ့ေတာ့
ငါ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုး answer က ...

တစ္စက္မွ ႏွစ္စက္ ....
ႏွစ္စက္မွ သံုးစက္ .....
အစက္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါးျပင္ေပၚျပိဳဆင္း

ထို အစက္မ်ားက...

ေကာင္းကင္ထက္က မိုးစက္ေတြလား ...
ေရျပင္ထက္မွ ေရစက္ေတြလား ...
သို႔မဟုတ္ .......
ငါ့ ရင္ထဲက မ်က္ရည္ေတြလား ....


လြမ္းဆုေလး