အစိုးမရေသာ ဒီခႏၶာက တျဖည္းျဖည္းအုိလာခဲ့တယ္။
အသက္မၾကီးခ်င္လုိ႔ ငယ္ေအာင္ျပဳျပင္ေပမယ့္
အစိုးမရေသာ ဒီ အသက္က အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ႀကီးရင့္လာခဲ့တယ္။
မေသခ်င္လို႔ အသက္ရွည္ေအာင္ေနေပမယ့္
အစိုးမရေသာ ေသျခင္းတရားက လက္ကမ္းႀကိဳေနခဲ့တယ္။
လူ႔ေလာကမွ အၾကာၾကီးလုိ႔ ထင္ရေပမယ့္
မ်က္စိတခတ္ အတြင္းမွာ ေသသြားၾကတဲ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ
ကိုယ္ခ်စ္သူ မုန္းသူေတြ သူတုိ႔က ကိုယ့္အရင္သြားၾကေပမယ့္
ကိုယ္လဲ တစ္ေန႔ သြားရမွာသိေပမယ့္ ....
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေတြနဲ႔ မာန္မာနေတြၾကားမွာ
နစ္မြန္းေနတဲ့ငါ့တုိ႔ဘ၀ေတြ
မျမင္ရတဲ့ တစ္ဖက္ကမ္းကုိ မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္
ကိုယ့္ေနရာ ကုိယ္အတိက် မသိႏုိင္လုိ႔
အားလံုး သတိနဲ႔ အသိရွိၾကပါေစ။
ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေၾကာင့္ အက်ည္းတန္ ကိုယ့္ဘ၀ကို နစ္မြန္းမခံၾကပါႏွင့္။
ဆုေလးႏြယ္
0 comments:
Post a Comment