`` ဥဂၢါေသနဆိုတာ တိုင္ထိပ္မွာ ကြ်မ္းဘားကစားေနတာ။ အဲဒါ ဥပမာပဲ။ ဘားတိုင္ထိပ္မွာ ကစားရင္းက တရားအားထုတ္ၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္သြားတာ။
ေစ်းေရာင္းရင္းႏွင့္လည္း တရားရႏိုင္တယ္။ မလႊတ္ထားႏွင့္ေနာ္။ သတိေလးကပ္ထားလိုက္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ အားထုတ္လည္း တရားရတယ္။
ဒကာမေလးတစ္ေယာက္ တစ္ဘက္က ကေလးလည္း ထိန္းရတယ္။ အလုပ္လည္းလုပ္ရေသးတယ္။ ရက္ကေလး နည္းနည္းၾကလာေတာ့ ဒန္အိုးတိုက္ရင္း တရားက ေပၚလာတယ္။ ၾကက္သြန္နီလွီးရင္းႏွင့္ မ်က္ရည္ေလးစို႔လာၿပီး တရားသိလာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ``သာသနာ့ေစ်းရံု ကုန္မ်ိဳးစံု လိုကုန္ရႏိုင္သည္´´တဲ႔။ အဖိုးမဆစ္ေနႏွင့္ေတာ့ေနာ္။ ရသမွ် အကုန္ယူ။
စားရင္းေသာက္ရင္းႏွင့္လည္း သတိေလးထားရင္ ရေနတာပဲ။ အိပ္ေပ်ာ္လည္း ထြက္ေလဝင္ေလ ရႈ။ သတိကပ္။ အဲဒါေတြပဲ ခဏခဏ လုပ္ေန။ ဒါပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
လွဴတာတန္းတာေတြ သက္ရွည္ နာကင္း အဆင္းလွဖို႔ လုပ္တာေတြ မ်ားေနၿပီ။ နတ္ျပည္ေရာက္ဖို႔ ကိစၥေတြလည္း အမ်ားႀကီးလုပ္ၿပီးၿပီ။
မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ႏွင့္ နိဗၺာန္ရဖို႔ပဲ အေသလြတ္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ေနာ္။ ဒီေတာ့ အိမ္မျပန္ႏွင့္ေတာ့။ ဒီမွာပဲ အၿပီးအျပတ္ လုပ္ၾကေပေတာ့။ ျဖစ္မလား။ အိပ္ရာလိပ္ေလးဘာေလး ျပန္ယူခ်င္ယူဦးေပါ့။ မျဖစ္ဘူး ထင္တယ္ေနာ္။ ကဲ ကဲ လိုက္ဆိုၾက…
* သာသနာ့ေစ်းရံု ကုန္မ်ိဳးစံု
လိုကုန္ရႏိုင္သည္။
*အဖိုးမဆစ္ ဝယ္ထားရစ္
ေနာင္ေခတ္ ရွားလိမ့္မည္။
*အသက္ရွည္ျခင္း အနာကင္း
အဆင္းလွႏိုင္သည္။
*အမ်ိဳးျမင့္ျမတ္ နတ္ျပည္ရပ္
ခ်ဥ္းကပ္ေရာက္ႏိုင္သည္။
*မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ျမတ္နိဗၺာန္
ဧကန္ေရာက္ႏိုင္သည္။
* အပၸမာဒ ေခၚျငား သတိပ႒ာန္တရား
ရႈပြားၾကရမည္။
*လံုးစံုဘုရား တပည့္သားတို႔
ႂကြသြားနိဗၺာန္ လမ္းေကာင္းမွန္
သတိပ႒ာန္ က်င့္စဥ္တည္း။ ။´´
ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
0 comments:
Post a Comment