ဒီေန႔ သူခ်စ္သည့္ ခ်စ္သူဆီမွ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းမယ့္ေန႔...
သူေပ်ာ္ရႊင္သြက္လက္စြာ ခ်ိန္းထားေသာ ေကာ္ဖီဆုိင္သို႔ နာရီ၀က္ ခန္႔ေစာ ကာ
ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္မွာထားကာ
သူမ အလာကို ေစာင့္ေန မိသည္။ သူခ်ိန္းထားသည့္ ည ရွစ္နာရီ ထိုးျပီ။
တုိးလ်ေသာ ေျခသံ ညင္သာေသာ ေျခလွမ္းတုိ႔ျဖင့္ သူသိပ္ခ်စ္သည့္ သူေလး ...။
အျဖဴေရာင္ ၀မ္းဆက္ေလးႏွင့္ သူ႔ဆီသုိ႔ လွမ္းလာသည္။
'' ေရာက္ေနတာ ၾကာသြားျပီလား .. ေႏြး ေနာက္က်သြားတယ္.. အလုပ္မ်ားေနေတာ့ေလ ''
'' ရပါတယ္. ကုိ နားလည္ပါတယ္ .. ေႏြး လဲ အားတဲ့သူမွ မဟုတ္တာ.. ကုိ႔ ကို ခုလုိအခ်ိန္ေပးျပီး လာေတြ႕တာေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမွာ ''
'' ေရာ္.. ကုိ ကလဲ ပုိျပန္ျပီ.. ကုိ ကေရာ အားတဲ့လူ မုိ႔လား''
''မအားပါဘူးဗ်ာ... ''
'' အင္းေလ .. တူတူပဲဟာ ''
'' ဟုတ္ပါျပီ.. ေႏြး အတြက္ ေကာ္ဖီမွာထားေပးတယ္.. ''
'' ေႏြးၾကိဳက္တဲ့ ေကာ္ဖီဟုတ္ရဲ႕လား''
'' ဟုတ္ပါတယ္.. ေသာက္ၾကည့္ ''
'' အင္း ''
ေႏြးက သူမွာထားေသာ ေကာ္ဖီကို တစ္ငံုခ်င္းစီ ျဖည္းျဖည္းေသာက္ သည္။ ေႏြးမ်က္လံုးေတြက စားပြဲကိုသာ ၾကည့္ေနတာမုိ႔ သူ နဲနဲေတာ့ အခ်ဥ္ေပါက္လာသည္။
'' ေႏြး ''
''အင္း ''
'' စားပြဲက ကို႔ ထက္ေခ်ာလုိ႔လား ''
'' ေဟာေတာ့.. လုပ္ခ် လုိက္ျပန္ျပီ ''
'' မဟုတ္ဘူးလား ''
'' ခစ္ခစ္ ကိုကေတာ့ေလ.. စားပြဲက စားပြဲပဲ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ကိုနဲ႔ .. ''
'' မသိဘူးေလ .. ေႏြးက စားပြဲကိုပဲ ၾကည့္ေနတာဆုိေတာ့ ''
'' ကိုကေတာ့ေနာ္... ''
သူေျပာတာကို ေႏြးက သြားတက္ေလးေတြ ေပၚသည္အထိ ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေလသည္။ သူသာ မ၀ံ့မရဲႏွင့္ မ်က္ႏွာဘယ္ထားရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။ သူ မ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ ပဲ တံုးတိၾကီးေျပာခ်လိုက္သည္။
'' ေႏြး ဒီမွာၾကည့္ ''
'' ဘာလဲ''
'' လက္ထဲက ဘာေလးလဲ ေသခ်ာၾကည့္''
'' အင္း လက္စြပ္ေလး .... ''
'' ဟုတ္တယ္.. ဒါ ေႏြးကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းမလုိ႔ .. ေႏြး လက္ခံမယ္မဟုတ္လား ''
သူ႔ စကားေၾကာင့္ ေႏြး မ်က္ႏွာေလးပန္းႏုေရာင္သန္းကာ ျပံဳးေနသည္။ ဘာမွ မေျပာ။
'' ေႏြး လက္ခံတယ္ မဟုတ္လား .. ''
'' အင္း ''
ေႏြး စကားေၾကာင့္ သူ လက္စြပ္ေလးကို ေႏြးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ လက္သူၾကြယ္ေလးေတြ စြပ္ေပးလုိက္သည္။ ျပီးမွ ေႏြးလက္ေလးႏွင့္ သူ႔လက္ကို အတူယွဥ္ထားရင္း
'' ခုကစျပီး ေႏြး နဲ႔ ကုိ က အရင္းႏွီးဆံုးျဖစ္သြားျပီေနာ္.. ေႏြးသြားတဲ့ေနရာတုိင္း ကို လုိက္မယ္ ''
'' အင္း .. ''
'' ေႏြး နဲ႔ ကုိယ္က ဒီလက္စြပ္ေလးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားလုိက္ပီေနာ္ ''
'' အင္း ေႏြးတုိ႔ ဒီလက္စြပ္ေလးနဲ႔ ပိတ္မိမယ္နဲ႔ တူမယ္ေနာ္ ''
'' ေႏြးက မႀကိဳက္လုိ႔လား ''
''မဟုတ္ပါဘူး ..ေျပာျပတာပါ ''
'' ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူးေနာ္ .. ဒီလက္စြပ္နဲ႔ သက္ေသျပဳျပီး ေျပာမယ္.. ေႏြး သြားတဲ့ေနရာတုိင္း ကုိယ္လုိက္မယ္.. ေႏြး အားငယ္တဲ့ခါ ေႏြး ေဘးမွာ ကိုယ္ရွိမယ္ .. ေႏြးေပ်ာ္တဲ့ခါ ေႏြး ေရွ႕မွာ ကိုယ္ရွိမယ္.. ေႏြး ၀မ္းနည္းတဲ့ခါ ေႏြး ေနာက္မွာ ကိုယ္ရွိမယ္.. စိတ္ခ်ေနာ္ ''
'' ယံုပါတယ္.. ''
'' ကဲ ဒါဆုိ ကိုယ္ျပန္လုိက္ပုိ႔မယ္ေနာ္.. လာ ''
သူ ေခၚရာေနာက္သို႔ ေႏြးက ၿပံဳးၿပံဳးေလးႏွင့္ လုိက္လာသည္။ ကားတံခါး ဖြင့္ေပးလုိက္ေတာ့ ကားထဲသို႔ ညင္သာစြာ ထုိင္ေလသည္။ သူ ျမတ္ႏိုးမ၀ စြာျဖင့္ ေသခ်ာၾကည့္ေနျပီးမွ ကားထဲ ၀င္ထုိင္ကာ ကားကုိ ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။
******************************************
ခုတတစ္ေလာ ေဆးရံုတြင္ လူေတြမ်ားစြာ ေျပာစရာျဖစ္ေနသည္။
'' ၾကားျပီးျပီလား .. ေဒါက္တာ မိုးထက္တိမ္ နဲ႔ ေဒါက္တာ ေႏြးသက္အိမ္ တုိ႔ ကားေမွာက္တာ .. ေဒါက္တာ ေႏြးေတာ့ သနားပါတယ္.. ဆံုးသြားရွာတယ္ ''
'' ေအးဟယ္.. သနားစရာေလး ''
'' ေဒါက္တာ မုိးထက္လဲ ေတာ္ေတာ္ ေၾကကြဲေနရွာတယ္ .. ''
'' အင္း သနားလုိက္တာ ''
'' ေဒါက္တာတုိ႔က ကံမေကာင္းဘူးေနာ္''
'' ေအးဟာ .. သနားပါတယ္ဟယ္ .. ''
ထုိသို႔ ေဒါက္တာ မိုးထက္တိမ္ နွင့္ ေဒါက္တာ ေႏြးသက္အိမ္ တုိ႔အေၾကာင္းကုိ တုိးတိုးေျပာၾကသည္မွာ နွစ္ခ်ီခဲ့ေပျပီ။ ခုခ်ိန္ထိ ေဒါက္တာ မုိးထက္တိမ္ လဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထပ္ျပီး ခ်စ္သူမထားသလုိ ဘယ္သူမွလဲ ေဒါက္တာအနား မသြားရဲ။ ေဒါက္တာကို အားလံုးက ယဥ္ယဥ္ေလးရူးတယ္ဟု ေျပာသည္။ တကယ္ေတာ့ သူ မရူးပါ။ သူ အနားမွာ ေႏြးရွိေနတာကို ဘယ္သူမွ မသိၾကတာ။ သူ ဘာမွ မေျဖခ်င္။ အိမ္ကိုသာ ျပန္ခဲ့သည္။
'' ေႏြး ... ကို္ ျပန္လာျပီေနာ္ ''
'' လြမ္းလုိက္တာေႏြးရယ္.. ေႏြး ေရာ ကို ကို မလြမ္းဘူးလားဟင္.. ''
'' အရမ္းခ်စ္တယ္ ေႏြးရယ္.. ကုိ႔ ကို ခြဲမသြားနဲ႔ေနာ္ ''
သူတစ္ေယာက္ထဲ ေႏြး ပံုတူ ပန္းခ်ီကားေရွ႕ စကားထုိင္ေျပာေနျဖစ္သည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေႏြးက ေဘးမွာရွိသည္ဟု ခံစားေနရသည္။ ေႏြး ခုလုိ ျဖစ္ရတာ သူ႔အျပစ္ဟု ခံယူေနမိသည္။ သူေၾကာင့္သာ မဟုတ္ခဲ့ရင္ ခုလုိ ေႏြး သူ႔ကို ခြဲသြားမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ယံုၾကည္ေနမိသည္။
'' ကို႔ ကို ခြဲမသြားပါနဲ႔ ခ်စ္ရယ္.. ကို အရမ္းလြမ္းတယ္.. ''
သူေျပာေနသမွ်အား သူ႔ေနာက္မွ ရပ္ေနေသာ ေႏြး တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေလးမ်ား ၀ဲလာသည္အထိ ျဖစ္ရရွာသည္။ ေႏြး ခုထိ ကို႔ အနားက ဘယ္မွ မေရြ႕ရေသး။ ကို အရမ္းလြမ္းသည္ဆုိတာ သိလုိ႔ ေႏြး ကို႔အနားမွာပဲ ေနမိသည္။
'' ေႏြး ကို႔ ေနာက္မွာ ရွိေနပါတယ္ ကုိရယ္... မငိုပါနဲ႔ လား ''
''ေႏြးတုိ႔အျဖစ္က တစ္အိမ္ထဲ ရွိေနပါရက္ ဘာလုိ႔ မေတြ႔ႏုိင္ပဲ အတူမရွိႏုိင္တာလဲ ။ ကုိ႔ နားမွာ ေႏြး ရွိေနတာကို ကို ဘာလုိ႔ မသိတာလဲဟင္ ''
ေဒါက္တာမိုးထက္တိမ္ေနာက္တြင္ ရပ္လွ်က္ ေႏြး ေျပာေနသည္ကုိ ေဒါက္တာမၾကား။ သူ႔ မ်က္လံုးမ်ားက နံရံထက္က ေႏြး ပံုတူပန္းခ်ီကားေလးကိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ လွလုိက္သည့္ ေႏြး ။ ဒီလိုနဲ႔ သူေနလာခဲ့တာ ရက္မွ လေျပာင္း လမွ ႏွစ္ေျပာင္း လုိ႔ ႏွစ္ေတြလဲ ခ်ီခဲ့ျပီ။ ခုထိ သူ႔ ရင္ထဲက ေႏြးေနရာတြင္ ဘယ္သူ႔မွ အစားမထည့္ခဲ့။ သူ ေႏြးကို အရမ္းခ်စ္သည္။ ညတုိင္း ဒီလုိႏွင့္ မုိးေတြလဲ လင္းခဲ့တာ ၾကာလွျပီ။ ခုလဲ သူ အလုပ္သြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္ကာ
'' ေႏြး .. ကို အလုပ္သြားမယ္ေနာ္.. အိမ္မွာ ေစာင့္ေနခဲ့ေနာ္.. အရမ္း ခ်စ္တယ္ ေႏြးရယ္ ''
သူ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ကာ ေဆးရံုသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ ေဆးရံုတြင္ သူ႔တာ၀န္မ်ားကုိ လုပ္ျပီးသည္ႏွင့္ ေဆးရံုအျပင္ဘက္ ၀ရန္တာေလးတြင္ ထြက္ထိုင္ေနမိသည္။ သူတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ထုိစဥ္..
'' မိုးတိမ္ ''
'' အင္း .. ''
'' ငါ့ကို မွတ္မိလား .. ''
'' အင္းမွတ္မိပါတယ္.. စိုးငယ္ရယ္ ''
'' ငါ ၾကားလုိက္ပါတယ္ဟာ.. နင္တုိ႔ ဇာတ္လမ္းေတြကို .. ''
'' အင္း ''
'' ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲဟယ္.. ေႏြးကို သနားပါတယ္ ''
'' ငါ့ကို အဲတာေတြ မေမးရင္ မရဘူးလား စိုးငယ္ ''
'' ငါ ေမးတာ ဘာမွားလုိ႔လဲဟ.. ''
'' ငါ အဲတာကို ေျဖႏိုင္မယ့္ အားအင္ မရွိေသးဘူး ''
'' နင္ကလဲေနာ္.. နင္တုိ႔ ျဖစ္ခဲ့တာျဖင့္ ၾကာလွျပီ ''
'' ခုခ်ိန္ထိ ငါ့နားမွာ သူရွိေနတယ္ ''
'' အင္း .. ငါ ဘယ္လုိကူညီရမလဲ ''
'' မလုိပါဘူး ''
'' ငါနင့္အိမ္လုိက္ခ်င္တယ္ ''
'' နင္မေၾကာက္ရင္ ရပါတယ္ ''
'' မေၾကာက္ပါဘူး.. ငါ နဲ႔ ေႏြးက သူငယ္ခ်င္း .. ျပီးေတာ့ နင္နဲ႔လဲ သူငယ္ခ်င္း ပဲေလ.. ေက်ာင္းတက္ထဲက အတူေနလာၾကတာ.. ေၾကာက္ကိုမေၾကာက္ဘူး ''
'' ျပီးေရာ.. ဒါဆုိ ညေန လုိက္ခဲ့ေပါ့ ''
'' ငါ နင့္အိမ္မွာ ေနမယ္ဆုိရင္.. ''
'' ဒါေတာ့မျဖစ္ဘူး .. ငါ တစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္ ''
'' ေနာက္တာပါ.. ငါက ေႏြးေနရာကို အစား၀င္ခဲ့ရတာပါ .. အဲတာ ေႏြးကိုေျပာျပ ခ်င္တယ္ ''
'' အင္း ''
'' ဒါဆုိ ညေန ငါ့ကိုေစာင့္ေပးေနာ္ ''
'' ေအးပါ ''
သို႔ႏွင့္ စိုးငယ္ မိုးတိမ္ႏွင့္ေႏြး တုိ႔အိမ္ ေရာက္ခဲ့သည္။ စိုးငယ္သိသည္က မိုးတိမ္ႏွင့္ ေႏြး လက္ထပ္ျပီး တစ္ပတ္အၾကာတြင္ ကားေမွာက္ကာ ေႏြး ဆံုးသြားခဲ့သည္ဟုသာ..။ အိမ္ထဲသို႔ လွမ္း၀င္လုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က လာဖက္လုိက္သလုိ စိုးငယ္ခံစားလုိက္ရသည္။
'' ေႏြးလား ''
အသံတုိးတုိးေလးျဖင့္ စိုးငယ္ေမးမိသည္။ တစ္ဖက္မွ ေျဖသံမၾကားရ။ မိုးတိမ္ကေတာ့ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားသည္မသိ။စိုးငယ္တစ္ေယာက္ထဲ။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထုိင္ေနမိသည္။ ထုိစဥ္ စိုးငယ္ေနာက္မွ လူရိပ္ျမင္တာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိသည္။
'' ေႏြး .... ''
''............ ''
'' စိုးငယ္ေထြး ပါ ေႏြးရဲ႕.. ေႏြး ေနရာမွာ အစား၀င္ခဲ့ရတာေလ.. ''
'' ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲသူငယ္ခ်င္းရယ္.. စိုးငယ္ကုိ ေျပာျပပါလားဟင္ ''
''..................... ''
စိုးငယ္ေျပာေနသည္ကုိ ေလွကားထက္နားမွာ ရပ္ေနေသာ ပန္းႏုေရာင္ အရိပ္ေလးက ၿပံဳးၿပံဳးေလး နားေထာင္ေနသည္။ ျပီးလွ်င္.. ေပ်ာက္သြားေလသည္။ စိုးငယ္မွာသာ ေျပးလုိက္ရမလုိ ထုိင္ရမလုိႏွင့္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
'' မုိးတိမ္ .. ''
အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ထြက္ခဲ့ေသာ မိုးတိမ္ကို လွမ္းေခၚမိသည္။
''ဘာလဲ ... ''
'' နင္ေႏြးကုိ အဲလုိပဲထားေတာ့မွာလားဟာ.. ''
'' ငါ့ကို ခင္တယ္ဆုိရင္... ငါ့ကို သနားတယ္ဆုိရင္ .. အဲတာေတြ မေမးပါနဲ႔လား စိုးငယ္ရယ္.. ''
'' မိုးတိမ္ရယ္.. နင္တုိ႔အျဖစ္ေတြကလဲဟာ ... ''
ရင့္နင့္စြာ ျဖစ္သြားရသူက စိုးငယ္ရယ္ပါ.. ။ တစ္ေယာက္က ၀ိဥာဥ္ဘ၀ႏွင့္ရွိေနသလုိ တစ္ေယာက္ကလဲ မရွိေတာ့တဲ့ လူကိုမွ ရူးမုိက္စြာခ်စ္ေနေလသည္။ ငါ ဘယ္လုိေျဖေပးရမွာလဲ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရယ္... ။ ထုိသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ၾကား ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ား၀ဲလာမိသည္။
(ဇာတ္သိမ္းပုိင္းအား ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္အားေပးပါရန္)
ၾကိဳးစားပါအံုးမည္။
လြမ္းဆုေလး
'' ေရာက္ေနတာ ၾကာသြားျပီလား .. ေႏြး ေနာက္က်သြားတယ္.. အလုပ္မ်ားေနေတာ့ေလ ''
'' ရပါတယ္. ကုိ နားလည္ပါတယ္ .. ေႏြး လဲ အားတဲ့သူမွ မဟုတ္တာ.. ကုိ႔ ကို ခုလုိအခ်ိန္ေပးျပီး လာေတြ႕တာေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရမွာ ''
'' ေရာ္.. ကုိ ကလဲ ပုိျပန္ျပီ.. ကုိ ကေရာ အားတဲ့လူ မုိ႔လား''
''မအားပါဘူးဗ်ာ... ''
'' အင္းေလ .. တူတူပဲဟာ ''
'' ဟုတ္ပါျပီ.. ေႏြး အတြက္ ေကာ္ဖီမွာထားေပးတယ္.. ''
'' ေႏြးၾကိဳက္တဲ့ ေကာ္ဖီဟုတ္ရဲ႕လား''
'' ဟုတ္ပါတယ္.. ေသာက္ၾကည့္ ''
'' အင္း ''
ေႏြးက သူမွာထားေသာ ေကာ္ဖီကို တစ္ငံုခ်င္းစီ ျဖည္းျဖည္းေသာက္ သည္။ ေႏြးမ်က္လံုးေတြက စားပြဲကိုသာ ၾကည့္ေနတာမုိ႔ သူ နဲနဲေတာ့ အခ်ဥ္ေပါက္လာသည္။
'' ေႏြး ''
''အင္း ''
'' စားပြဲက ကို႔ ထက္ေခ်ာလုိ႔လား ''
'' ေဟာေတာ့.. လုပ္ခ် လုိက္ျပန္ျပီ ''
'' မဟုတ္ဘူးလား ''
'' ခစ္ခစ္ ကိုကေတာ့ေလ.. စားပြဲက စားပြဲပဲ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ကိုနဲ႔ .. ''
'' မသိဘူးေလ .. ေႏြးက စားပြဲကိုပဲ ၾကည့္ေနတာဆုိေတာ့ ''
'' ကိုကေတာ့ေနာ္... ''
သူေျပာတာကို ေႏြးက သြားတက္ေလးေတြ ေပၚသည္အထိ ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေလသည္။ သူသာ မ၀ံ့မရဲႏွင့္ မ်က္ႏွာဘယ္ထားရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။ သူ မ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ ပဲ တံုးတိၾကီးေျပာခ်လိုက္သည္။
'' ေႏြး ဒီမွာၾကည့္ ''
'' ဘာလဲ''
'' လက္ထဲက ဘာေလးလဲ ေသခ်ာၾကည့္''
'' အင္း လက္စြပ္ေလး .... ''
'' ဟုတ္တယ္.. ဒါ ေႏြးကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းမလုိ႔ .. ေႏြး လက္ခံမယ္မဟုတ္လား ''
သူ႔ စကားေၾကာင့္ ေႏြး မ်က္ႏွာေလးပန္းႏုေရာင္သန္းကာ ျပံဳးေနသည္။ ဘာမွ မေျပာ။
'' ေႏြး လက္ခံတယ္ မဟုတ္လား .. ''
'' အင္း ''
ေႏြး စကားေၾကာင့္ သူ လက္စြပ္ေလးကို ေႏြးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ လက္သူၾကြယ္ေလးေတြ စြပ္ေပးလုိက္သည္။ ျပီးမွ ေႏြးလက္ေလးႏွင့္ သူ႔လက္ကို အတူယွဥ္ထားရင္း
'' ခုကစျပီး ေႏြး နဲ႔ ကုိ က အရင္းႏွီးဆံုးျဖစ္သြားျပီေနာ္.. ေႏြးသြားတဲ့ေနရာတုိင္း ကို လုိက္မယ္ ''
'' အင္း .. ''
'' ေႏြး နဲ႔ ကုိယ္က ဒီလက္စြပ္ေလးနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားလုိက္ပီေနာ္ ''
'' အင္း ေႏြးတုိ႔ ဒီလက္စြပ္ေလးနဲ႔ ပိတ္မိမယ္နဲ႔ တူမယ္ေနာ္ ''
'' ေႏြးက မႀကိဳက္လုိ႔လား ''
''မဟုတ္ပါဘူး ..ေျပာျပတာပါ ''
'' ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူးေနာ္ .. ဒီလက္စြပ္နဲ႔ သက္ေသျပဳျပီး ေျပာမယ္.. ေႏြး သြားတဲ့ေနရာတုိင္း ကုိယ္လုိက္မယ္.. ေႏြး အားငယ္တဲ့ခါ ေႏြး ေဘးမွာ ကိုယ္ရွိမယ္ .. ေႏြးေပ်ာ္တဲ့ခါ ေႏြး ေရွ႕မွာ ကိုယ္ရွိမယ္.. ေႏြး ၀မ္းနည္းတဲ့ခါ ေႏြး ေနာက္မွာ ကိုယ္ရွိမယ္.. စိတ္ခ်ေနာ္ ''
'' ယံုပါတယ္.. ''
'' ကဲ ဒါဆုိ ကိုယ္ျပန္လုိက္ပုိ႔မယ္ေနာ္.. လာ ''
သူ ေခၚရာေနာက္သို႔ ေႏြးက ၿပံဳးၿပံဳးေလးႏွင့္ လုိက္လာသည္။ ကားတံခါး ဖြင့္ေပးလုိက္ေတာ့ ကားထဲသို႔ ညင္သာစြာ ထုိင္ေလသည္။ သူ ျမတ္ႏိုးမ၀ စြာျဖင့္ ေသခ်ာၾကည့္ေနျပီးမွ ကားထဲ ၀င္ထုိင္ကာ ကားကုိ ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။
******************************************
ခုတတစ္ေလာ ေဆးရံုတြင္ လူေတြမ်ားစြာ ေျပာစရာျဖစ္ေနသည္။
'' ၾကားျပီးျပီလား .. ေဒါက္တာ မိုးထက္တိမ္ နဲ႔ ေဒါက္တာ ေႏြးသက္အိမ္ တုိ႔ ကားေမွာက္တာ .. ေဒါက္တာ ေႏြးေတာ့ သနားပါတယ္.. ဆံုးသြားရွာတယ္ ''
'' ေအးဟယ္.. သနားစရာေလး ''
'' ေဒါက္တာ မုိးထက္လဲ ေတာ္ေတာ္ ေၾကကြဲေနရွာတယ္ .. ''
'' အင္း သနားလုိက္တာ ''
'' ေဒါက္တာတုိ႔က ကံမေကာင္းဘူးေနာ္''
'' ေအးဟာ .. သနားပါတယ္ဟယ္ .. ''
ထုိသို႔ ေဒါက္တာ မိုးထက္တိမ္ နွင့္ ေဒါက္တာ ေႏြးသက္အိမ္ တုိ႔အေၾကာင္းကုိ တုိးတိုးေျပာၾကသည္မွာ နွစ္ခ်ီခဲ့ေပျပီ။ ခုခ်ိန္ထိ ေဒါက္တာ မုိးထက္တိမ္ လဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထပ္ျပီး ခ်စ္သူမထားသလုိ ဘယ္သူမွလဲ ေဒါက္တာအနား မသြားရဲ။ ေဒါက္တာကို အားလံုးက ယဥ္ယဥ္ေလးရူးတယ္ဟု ေျပာသည္။ တကယ္ေတာ့ သူ မရူးပါ။ သူ အနားမွာ ေႏြးရွိေနတာကို ဘယ္သူမွ မသိၾကတာ။ သူ ဘာမွ မေျဖခ်င္။ အိမ္ကိုသာ ျပန္ခဲ့သည္။
'' ေႏြး ... ကို္ ျပန္လာျပီေနာ္ ''
'' လြမ္းလုိက္တာေႏြးရယ္.. ေႏြး ေရာ ကို ကို မလြမ္းဘူးလားဟင္.. ''
'' အရမ္းခ်စ္တယ္ ေႏြးရယ္.. ကုိ႔ ကို ခြဲမသြားနဲ႔ေနာ္ ''
သူတစ္ေယာက္ထဲ ေႏြး ပံုတူ ပန္းခ်ီကားေရွ႕ စကားထုိင္ေျပာေနျဖစ္သည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေႏြးက ေဘးမွာရွိသည္ဟု ခံစားေနရသည္။ ေႏြး ခုလုိ ျဖစ္ရတာ သူ႔အျပစ္ဟု ခံယူေနမိသည္။ သူေၾကာင့္သာ မဟုတ္ခဲ့ရင္ ခုလုိ ေႏြး သူ႔ကို ခြဲသြားမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ယံုၾကည္ေနမိသည္။
'' ကို႔ ကို ခြဲမသြားပါနဲ႔ ခ်စ္ရယ္.. ကို အရမ္းလြမ္းတယ္.. ''
သူေျပာေနသမွ်အား သူ႔ေနာက္မွ ရပ္ေနေသာ ေႏြး တစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေလးမ်ား ၀ဲလာသည္အထိ ျဖစ္ရရွာသည္။ ေႏြး ခုထိ ကို႔ အနားက ဘယ္မွ မေရြ႕ရေသး။ ကို အရမ္းလြမ္းသည္ဆုိတာ သိလုိ႔ ေႏြး ကို႔အနားမွာပဲ ေနမိသည္။
'' ေႏြး ကို႔ ေနာက္မွာ ရွိေနပါတယ္ ကုိရယ္... မငိုပါနဲ႔ လား ''
''ေႏြးတုိ႔အျဖစ္က တစ္အိမ္ထဲ ရွိေနပါရက္ ဘာလုိ႔ မေတြ႔ႏုိင္ပဲ အတူမရွိႏုိင္တာလဲ ။ ကုိ႔ နားမွာ ေႏြး ရွိေနတာကို ကို ဘာလုိ႔ မသိတာလဲဟင္ ''
ေဒါက္တာမိုးထက္တိမ္ေနာက္တြင္ ရပ္လွ်က္ ေႏြး ေျပာေနသည္ကုိ ေဒါက္တာမၾကား။ သူ႔ မ်က္လံုးမ်ားက နံရံထက္က ေႏြး ပံုတူပန္းခ်ီကားေလးကိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ လွလုိက္သည့္ ေႏြး ။ ဒီလိုနဲ႔ သူေနလာခဲ့တာ ရက္မွ လေျပာင္း လမွ ႏွစ္ေျပာင္း လုိ႔ ႏွစ္ေတြလဲ ခ်ီခဲ့ျပီ။ ခုထိ သူ႔ ရင္ထဲက ေႏြးေနရာတြင္ ဘယ္သူ႔မွ အစားမထည့္ခဲ့။ သူ ေႏြးကို အရမ္းခ်စ္သည္။ ညတုိင္း ဒီလုိႏွင့္ မုိးေတြလဲ လင္းခဲ့တာ ၾကာလွျပီ။ ခုလဲ သူ အလုပ္သြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္ကာ
'' ေႏြး .. ကို အလုပ္သြားမယ္ေနာ္.. အိမ္မွာ ေစာင့္ေနခဲ့ေနာ္.. အရမ္း ခ်စ္တယ္ ေႏြးရယ္ ''
သူ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ကာ ေဆးရံုသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။ ေဆးရံုတြင္ သူ႔တာ၀န္မ်ားကုိ လုပ္ျပီးသည္ႏွင့္ ေဆးရံုအျပင္ဘက္ ၀ရန္တာေလးတြင္ ထြက္ထိုင္ေနမိသည္။ သူတစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ထုိစဥ္..
'' မိုးတိမ္ ''
'' အင္း .. ''
'' ငါ့ကို မွတ္မိလား .. ''
'' အင္းမွတ္မိပါတယ္.. စိုးငယ္ရယ္ ''
'' ငါ ၾကားလုိက္ပါတယ္ဟာ.. နင္တုိ႔ ဇာတ္လမ္းေတြကို .. ''
'' အင္း ''
'' ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲဟယ္.. ေႏြးကို သနားပါတယ္ ''
'' ငါ့ကို အဲတာေတြ မေမးရင္ မရဘူးလား စိုးငယ္ ''
'' ငါ ေမးတာ ဘာမွားလုိ႔လဲဟ.. ''
'' ငါ အဲတာကို ေျဖႏိုင္မယ့္ အားအင္ မရွိေသးဘူး ''
'' နင္ကလဲေနာ္.. နင္တုိ႔ ျဖစ္ခဲ့တာျဖင့္ ၾကာလွျပီ ''
'' ခုခ်ိန္ထိ ငါ့နားမွာ သူရွိေနတယ္ ''
'' အင္း .. ငါ ဘယ္လုိကူညီရမလဲ ''
'' မလုိပါဘူး ''
'' ငါနင့္အိမ္လုိက္ခ်င္တယ္ ''
'' နင္မေၾကာက္ရင္ ရပါတယ္ ''
'' မေၾကာက္ပါဘူး.. ငါ နဲ႔ ေႏြးက သူငယ္ခ်င္း .. ျပီးေတာ့ နင္နဲ႔လဲ သူငယ္ခ်င္း ပဲေလ.. ေက်ာင္းတက္ထဲက အတူေနလာၾကတာ.. ေၾကာက္ကိုမေၾကာက္ဘူး ''
'' ျပီးေရာ.. ဒါဆုိ ညေန လုိက္ခဲ့ေပါ့ ''
'' ငါ နင့္အိမ္မွာ ေနမယ္ဆုိရင္.. ''
'' ဒါေတာ့မျဖစ္ဘူး .. ငါ တစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္ ''
'' ေနာက္တာပါ.. ငါက ေႏြးေနရာကို အစား၀င္ခဲ့ရတာပါ .. အဲတာ ေႏြးကိုေျပာျပ ခ်င္တယ္ ''
'' အင္း ''
'' ဒါဆုိ ညေန ငါ့ကိုေစာင့္ေပးေနာ္ ''
'' ေအးပါ ''
သို႔ႏွင့္ စိုးငယ္ မိုးတိမ္ႏွင့္ေႏြး တုိ႔အိမ္ ေရာက္ခဲ့သည္။ စိုးငယ္သိသည္က မိုးတိမ္ႏွင့္ ေႏြး လက္ထပ္ျပီး တစ္ပတ္အၾကာတြင္ ကားေမွာက္ကာ ေႏြး ဆံုးသြားခဲ့သည္ဟုသာ..။ အိမ္ထဲသို႔ လွမ္း၀င္လုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က လာဖက္လုိက္သလုိ စိုးငယ္ခံစားလုိက္ရသည္။
'' ေႏြးလား ''
အသံတုိးတုိးေလးျဖင့္ စိုးငယ္ေမးမိသည္။ တစ္ဖက္မွ ေျဖသံမၾကားရ။ မိုးတိမ္ကေတာ့ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားသည္မသိ။စိုးငယ္တစ္ေယာက္ထဲ။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထုိင္ေနမိသည္။ ထုိစဥ္ စိုးငယ္ေနာက္မွ လူရိပ္ျမင္တာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိသည္။
'' ေႏြး .... ''
''............ ''
'' စိုးငယ္ေထြး ပါ ေႏြးရဲ႕.. ေႏြး ေနရာမွာ အစား၀င္ခဲ့ရတာေလ.. ''
'' ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲသူငယ္ခ်င္းရယ္.. စိုးငယ္ကုိ ေျပာျပပါလားဟင္ ''
''..................... ''
စိုးငယ္ေျပာေနသည္ကုိ ေလွကားထက္နားမွာ ရပ္ေနေသာ ပန္းႏုေရာင္ အရိပ္ေလးက ၿပံဳးၿပံဳးေလး နားေထာင္ေနသည္။ ျပီးလွ်င္.. ေပ်ာက္သြားေလသည္။ စိုးငယ္မွာသာ ေျပးလုိက္ရမလုိ ထုိင္ရမလုိႏွင့္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
'' မုိးတိမ္ .. ''
အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ထြက္ခဲ့ေသာ မိုးတိမ္ကို လွမ္းေခၚမိသည္။
''ဘာလဲ ... ''
'' နင္ေႏြးကုိ အဲလုိပဲထားေတာ့မွာလားဟာ.. ''
'' ငါ့ကို ခင္တယ္ဆုိရင္... ငါ့ကို သနားတယ္ဆုိရင္ .. အဲတာေတြ မေမးပါနဲ႔လား စိုးငယ္ရယ္.. ''
'' မိုးတိမ္ရယ္.. နင္တုိ႔အျဖစ္ေတြကလဲဟာ ... ''
ရင့္နင့္စြာ ျဖစ္သြားရသူက စိုးငယ္ရယ္ပါ.. ။ တစ္ေယာက္က ၀ိဥာဥ္ဘ၀ႏွင့္ရွိေနသလုိ တစ္ေယာက္ကလဲ မရွိေတာ့တဲ့ လူကိုမွ ရူးမုိက္စြာခ်စ္ေနေလသည္။ ငါ ဘယ္လုိေျဖေပးရမွာလဲ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရယ္... ။ ထုိသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ၾကား ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ကာ မ်က္ရည္မ်ား၀ဲလာမိသည္။
(ဇာတ္သိမ္းပုိင္းအား ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္အားေပးပါရန္)
ၾကိဳးစားပါအံုးမည္။
လြမ္းဆုေလး
0 comments:
Post a Comment