ေယာင္၀ါး၀ါး စမ္းသပ္ေနဆဲမွာ
အလြမ္းဆုိတဲ့ အပင္က
ဒီရင္အစံုမွာ အျမစ္တြယ္ေနခဲ့ျပီ။
ငါ့ရင္ကုိငါ မဆန္းစစ္ေသးပဲ
နင့္အနားက ထြက္ခြာလာခဲ့တာ
အေ၀းေရာက္မွ ငါ မွားသြားမွန္းသိတယ္။
ကႏာၱရရဲ႕ ေႏြအလယ္မွာ
ေရေသာက္ျမစ္မရွိတဲ့ အပင္ငယ္လုိမ်ိဳး
အလြမ္းအတြက္ ေျဖစရာမရွိခဲ့ေတာ့
ငါ အရူးတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနရတယ္။
ျပန္မေတြ႔ႏုိင္ေတာ့တဲ့ နင့္ကို
အေ၀းတစ္ေနရာက မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း
ငိုခ်င္းေတြ ခ်ေနမိတာလဲ အခါခါပါပဲ ....
ငါ ေမးလုိက္ခ်င္တယ္
နင္ ၾကားေအာင္ ငါ ေအာ္ပစ္ခ်င္တယ္
စကားတစ္ခြန္းကိုေပါ့ ....
အခ်စ္ဆုိတာငါမသိေသးခင္
ဘာလုိ႔ င့ါရင္မွာ အလြမ္းပင္ေတြ
လာပ်ိဳးထားခဲ့ရတာလဲ ..... လုိ႔
ဆုေလးႏြယ္
0 comments:
Post a Comment